Ngorongoro Conservation Area

De volgende  4 dagen doorkruisen we de Ngorongoro Conservation Area. We starten zoals het hoort met een bezoek aan de immense krater. Aan de ingang is het wel even wachten want er is wat onrust bij alle gidsen. De prijzen zijn gestegen en dat was niet voorzien door velen van hen met als gevolg een enorme file aan de loketten. Wij bekijken vol verbazing de bavianen die volleerde dieven zijn en heel wat jeeps plunderen met snelle aanvallen via open deuren. Geen enkele banaan of koekje is veilig voor deze groep als je even niet oplet. Eens door de gate kijken we over de krater uit en zien 600 meter lager de bodem waar we vele stipjes van wilde dieren spotten. Voor we afdalen naar de bodem krijgen we op de picknick area onze lunch box  (grappig wel zo een doosje  met pasta,  fruit en koekjes. Veel te veel maar we zullen er moeten aan wennen want de volgende dagen worden we 's middag steeds verrast door zo'n boxjes)

We dalen steil af naar de kraterbodem en het dak van de jeep gaat omhoog. Hyena's, zebra's, gnoe's, waterbuffels, pumba's (de snelle wilde varkentjes met hun grote hoektanden) antilopes, met 1000'en glijden ze aan ons blikveld voorbij. De secretarisvogel met zijn doordringende roep kijkt ons aan en de kraanvogels met hun jong maken zich snel uit de voeten. Machtig dit landschap vol met dieren. Je waant je even in de film de Lion King. We speuren de verte af met onze kijkers op zoek naar de leeuwen en neushoorn. De zwaarste landvogel, die kan vliegen, de Cory Bustard loopt langzaam rondom onze jeep. De dieren zijn hier zo gewoon aan de mens die toch niets doet dat ze zich uitgebreid laten bewonderen . Bij de eerste Hippo- pool hebben we geen geluk. Maar wat verderop staan een 5 tal jeeps geparkeerd en Thomas onze gids zet er even wat vaart achter en parkeert zijn wagen dan pal naast 2 slapende mannetjes leeuwen. Kolossen zijn het maar zo vredig in hun slaap. Ze slapen soms de hele dag en laten zelfs 's nachts het zware werk aan de leeuwinnen om de prooien te vangen. Je zou bijna uitstappen om ze te aaien maar Thomas raadt dit toch ten stelligste af:-) Wat verderop worden er 2 leeuwen in de schaduw van een jeep even wakker. Waauw die blik van "ah jullie zijn er ook", "tof ik zal mijn manen eventjes goedleggen zodat je mij opmijn mooist kan fotograferen". "Heb je mijn litteken op mijn neus? Super!". Onze tocht door deze ark van Noah gaat verder . En aan de 2e hippopool bromt en bruist het volop. De dikke kolossen van het water proesten het geregeld uit als ze naar boven komen om even lucht te happen. De wittenekkraai huppelt ondertussen tussen het gras en probeert van ons toeristen ook een hapje mee te pakken. Nu op zoek naar de zwarte neushoorn. We turen door het open dak de verte af. Bij een groepje waterbuffels roep ik het uit. Daar zit er eentje maar al snel wordt het duidelijk dat het ook gewoon een buffel was. Een neushoorn zit altijd alleen zegt Thomas, maar er is veel wind en een neushoorn wordt er gek van als die langs zijn hoorn blaast en zal waarschijnlijk plat tegen de grond liggen. Wat zijn ze toch groot die struisvogels die hun verenpracht aan ons tonen. De neushoorn vinden we niet :-( Of toch wel er ligt ver weg ééntje in het gras en met wat fantasie zijn we er allemaal zeker van dat het er ééntje is (ook onze gids is overtuigd) maar zeker ben ik toch niet :-). We rijden nog wat rond en voelen de warme Afrikaanse lucht langs ons gezicht als we genieten vanuit onze beschermde jeep. Mooi, mooier, mooist zijn we getuige van de trek van de gnoes en het gevecht om het plaatsje in de hiërarchie. Milan noemt het 'the best day of my life'.

Voor we de kraterbodem moeten verlaten (om 18.00u ) duiken we het bos in om wie weet nog wat olifanten te spotten . En ja hoor er duikt er eentje op in een glooiing en de groep bavianen maakt zich wat verderop al vlooiend klaar om te gaan slapen. En terwijl de volgels in de acaciabomen terugkeren naar hun nest maken we de klim naar de kraterrand. Net te laat om op tijd buiten te zijn. Oei wat machtsvertoon van de wachters met hun geweer. Wat gepraat en een leugentje om bestwil en we komen er weer vanaf zonder een boete. Snel op weg naar de campsite op de kraterrand. Als we toekomen zien we dadelijk de zebra's die tussen de tenten paraderen en die Milan al lachend nadien daarom de konijntjes van Afrika  zal noemen. Even is er opschudding als een olifant ook wil komen slapen tussen de tentjes en meegenieten van al het heerlijks dat hier in de veldkeuken voor ons wordt bereid. Op zo'n camping wordt er heel goed voor je gezorgd . Aan de gids Thomas kan je alles vragen, de kok maakt alles vers voor je klaar en doet de afwas en de chauffeur van de supply-car zorgt voor de tenten. Paradise in Africa toch voor ons toeristen.