donderdag 14 juli 2016

Endallah



In de aankomsthal onmiddellijk de foto van Nyerere. Een groot Afrikaans leider, die met al zijn idealisme  en dromen spijtig genoeg er niet in geslaagd is de Afrikaanse droom van gelijkheid en welvaart voor zijn volk en heel Oost-Afrika te realiseren. Thomas (onze gids en chauffeur voor de volgende 14 dagen) wacht ons op. Hij werkt voor Endallah Cultural Tours.


Hij is heel hartelijk voor ons en we voelen ons dadelijk thuis bij onze baba (laoweh). In de jeep gaan we dan op weg voor een lange tocht naar Endallah. We doorkruisen Arusha en wisselen wat geld. Onmiddellijk worden we overweldigd door de vele straatverkopers die ons willen bekoren met al hun hebbedingen. We doorkruisen Masai-land en Aida staat onmiddellijk versteld van de vele kinderen die hier zeer zware lasten dragen op hun hoofd en rug. De vele kuddes die gehoed worden door 5à 6 jarigen en de eindeloze vlaktes met baobabs.


en sisalcactussen.


Het wordt al avond ( 18.00u) als we de grote Rift valley zien en de bergen inklauteren met een blik over lake Manyara (genaamd naar de gelijknamige vingerplant).   
Hier begint onze eerste hobbeltocht over de rode aardewegen. 1000'en mensen van het Irakwi-volk  zijn hier te voet, met de brommer, jeep, fiets op weg naar hun huis, hut en familie. Kleinere en grotere kuddes vee, mensen met zakken op hun hoofd, volgeladen fietsen en karren. Allemaal in de weer om voor het donker terug thuis te zijn. Na een uurtje bereiken we ons guesthouse in Endallah. En ook hier worden we hartelijk onthaald door Mama Happy, Lilly en Agape. Een heerlijk diner wacht ons en dan snel in onze bedjes en slapen tot de haan ons wakker kraait.
Op de binnenplaats van de woning van de Happyfamilie ontwaken we en ontmoeten we John onze gids. Ik kan hem enkel omschrijven als een zeer wijze man die ons op enkele dagen tijd heel direct en indirect enorm veel zal bijbrengen van de plaatselijke gewoontes en bio-diverse rijkdom van dit land, deze stam en de mens tout court. Hij is een man van mijn leeftijd die kanker heeft overwonnen en een ongelooflijke energie uitstraalt. Hij neemt ons mee naar de secundaire school, de waterpompen, het dispensarium, het dorpshuis.  Ondertussen leert hij ons de Irakwi taal en de Swahilli begroetingen. Dit afgewisseld met zoveel planten en kruidenkennis dat ik telkens weer in bewondering val. Hij laat onze geest en mond proeven van alles wat we tegenkomen. Geen enkele vraag is hem teveel en bij moeilijke antwoorden krijgen we steeds een verhaal en een enorme dosis levenswijsheid mee. Hij probeert zich te verplaatsen in onze blanke huid om te antwoorden maar geeft ons een les in zwarte  oerwijsheden die heel ons leven zullen nazinderen in al onze aders. Over dalen en heuvels neemt hij ons mee door dit mooie landschap en hij geeft ons een blik op de eerste giraf en de klifdas.


Hij leert ons de verschillende bomen herkennen van deze streek (ebbenhout, de ficus (reuzebomen), de acacia met gele schors, de slangenboom voor moesten we gebeten worden door een cobra, de krokodilboom waarvan de schors een schitterend medicijn is tegen reuma, enz. We ontdekken het verschil tussen een Jamaicaanse bananenboom en een Maleisische, tussen rode bananen en bierbananen.


We volgen hem in de hyenagrot en zijn al blij dat er enkel een kolonie vleermuizen huist en een stekelvarken en geen echte wilde hyena's. John kapt ons  een weg met zijn hakmes door het dichte struikgewas en organiseert voor ons de voetbalmatch met wel 50 jongeren.
Hij spreekt vanuit zijn hart en met de hand op zijn hart. En bovenal is hij een zeer goede kleermaker die uit de Afrikaanse stof die we kopen bij Lilly op één nacht een kleedje tovert voor Aida en een Afrikaanse rok voor Fanny. John geeft alles van zichzelf voor ons. Dank u John.
Met Thomas gaan we op zoek naar een plaats om de laatste match van de rodeDuivels op het EK te ondergaan. Door de Afrikaanse nacht keren we terug na toch wel een ontgoocheling over onze  voetballers. Gelukkig doen we de match in Endallah over en zal hier België (met Milan en Arne) winnen :-).


'S Avonds gaan we op zoek naar de bushbabies (nachtaapjes )die je met een zaklamp kan detecteren door de schittering van hun rode oogjes. En onder een heldere sterrenhemel (hier kan je de melkweg zien) speuren we de nacht af naar deze leuke diertjes.


Na 2 dagen verlaten we Endallah en brengen nog een bezoek aan de met zonnecellen uitgeruste waterpomp die meer dan 1000 mensen zal voorzien van drinkbaar water. Maar wat verder zien we ook een schooltje en een waterpomp, die ook al zijn ze maar enkele jaren oud en gegeven door gulle Belgische sponsers,  niet meer gebruikt worden. Niet uit ondankbaarheid maar omdat de noden elders liggen en er wellicht geen draagkracht is om dit te onderhouden. We bezoeken een dorp waar vrouwen kiezelsteentjes kappen om wat extra inkomsten te hebben. Een vreselijke en gevaarlijke bijverdienste maar die hen wel de kans geeft om te leven.
Hoe groot kan het verschil zijn met de Gibbs farm in handen van een Amerikaan.  Hier komen rijke Amerikanen en westerlingen in oude koloniale stijl uitrusten na een dagje safari met Wifi in hun super deluxe Jeep . Ze nippen aan hun glaasjes champagne (van meer dan 100 dollar de fles) als ze uitkijken over de koffieplantages die eigendom zijn van een Duitse familie. Ooit onder Nyerere waren die koffieplantages in handen van het volk. Maar nu werken hier enkele Tanzaniaanse  loonwerkers die de blanke toerist plezieren terwijl kinderen net buiten de poort sleuren wet wateremmers en hout. Aida wordt hier echt en terecht boos over.
Gelukkig hadden we net voordien in het woud tijdens een wandeling met een plaatselijke gids een onvergetelijke ontmoeting met een kudde olifanten aan de elephant cave. De gids was zelf zo verrast en enthousiast dat we hem er op moesten opmerkzaam maken dat één van die dikhuiden toch wel echt dicht naar ons toekwam.



We kozen nog snel het juiste bavianenpad om vanop een veilige afstand deze grootse dieren van het vasteland te bewonderen en te genieten van deze machtige natuur. Morgen gaan we dan echt op pad voor onze tocht naar de Ngorogoro krater. Het 8e wereldwonder en Unesco wereldnatuurerfgoed. Op zoek naar de zwarte neushoorn, het luipaard en de vele andere tot de verbeelding sprekende dieren van dit aards paradijs. 









Geen opmerkingen:

Een reactie posten