Na een
heerlijke lunch en een kort slaapje
mogen we met Elia mee voor een korte wandeling naar de watervallen?? Hoe kan er
in deze woestijn van lava en stof nu ineens water zijn? Sinds we de Empakai krater verlieten hebben we geen
druppel water meer zien stromen? Maar net achter de lodge stroomt inderdaad een
riviertje waar de Masai kinderen in zwemmen . Wij volgen de rivier
stroomopwaarts. Af en toe waden we door de stroming om het pad naast de rivier
te kunnen volgen. En overal langs het pad liggen zwarte buizen die het water
naar de lagergelegen woningen en dorpjes brengen. Nu begrijpen we al veel beter
dat er hier toch kan geleefd worden en dat het vele vee kan drinken van al dit
kostbaar water. Na een half uurtje waden we tot aan ons middel door de stroming
en komen we bij een echte oase vol palmbomen en een schitterende waterval. We
springen in onze zwemkledij en duiken in de meertjes aan de voet van de
waterval. Zalig lauw water waar we doorploeteren tot aan het lage watervalletje
dat de toegangspoort is tot een soort kloof onder de waterval die je brengt
tot een zicht op het water dat uit de
bergen komt. Niemand weet exact van waar. Maar Thomas beweert dat het zelfs
afkomstig zou kunnen zijn van het Victoriameer. Zalig toch hier te kunnen
zwemmen in een heuse rivier. Na een
verkwikkende wandeling worden we ontvangen door
tientallen meisjes die ons armbandjes , kettingen en ringen willen
verkopen : Anne ,Maria, Lisa, Agnes,... Eindeloos zijn hun namen en eindeloos
de spullen gemaakt van kraaltjes. Het hoort erbij maar is heel begrijpelijk
maar je weet dat je nooit bij iedereen iets kan kopen en dat als je koopt het
toch niet stopt. Nochtans hebben al deze vrouwen dit hard nodig om wat extra
bij te verdienen. Het vee is immers van de man en het is hij die het verkoopt en
vaak zien de vrouwen hier geen inkomsten van naar hun terugvloeien. De Masai
man mag dan wel een stoere krijger zijn maar vaak lijkt het mij dat hij
gevangen zit in zijn traditionele cultuur, macho-gedrag en verlokkingen van
onze westerse cultuur (drank, gsm's en stoerdoenerij) . Na een weeral heerlijk
maal in de lodge kruipen we onder het wol (al is dat niet nodig in deze warme,
zeer winderige streek)
'S
Ochtends krijgen we overheerlijke beignets (maar ook wel gevaarlijk) vooraleer
we gedropt worden aan een klein bosje een km voor het lake Natron. Hier staan
we oog in oog met de mooiste wimpers van dit continent: De Masai giraf die ons
samen met de kudde aankijkt en zich tegoed doen aan de bladeren van de bomen
voor ze wegvlucht achter een ander bosje. We wandelen verder naar het lake op
de grens tussen Tanzania en Kenia en zien in de verte reeds de roze gloed van
al de flamingo's die op dit meer met meer dan 2,5 miljoen hun broedplaats
hebben gevonden. Het PH gehalte van dit meer is zeer hoog (8-9) de ideale voedingsbodem voor de blue
algies die zo geliefd zijn door deze flamingo's. De zilte, lava bodem kraakt
onder onze voeten als we korter bij het meer komen. Dit is een paradijs voor
vogelliefhebbers: ibissen, lepelaars, reigers, storks, strandlopertjes, enz.
Onze verrekijkers hebben geen seconde rust. In de verte zit er trouwens ook nog
een kudde gnoes en zebra's. Allemaal wilde dieren die hier voldoende water,
eten (gras en bomen) en veiligheid vinden. De Masai die echte vleeseters zijn
zullen nooit dergelijke dieren doden om op te eten en leven dus in een ideale
co-habitatie samen met deze wonderen van de natuur. Op de terugweg zien we een
zwarte stip in het grasland. En ja het is een Maribou. Een reus van een vogel
die ons zal vergasten op een mooie
vlucht. Na het estuarium duiken we terug de hete bosjes in waar de stormachtige
wind die hier soms opflakkert weer is gaan liggen. Wevers, zangvogeltjes en de
Tocus verschuilen zich hier in de bosjes. Al ploeterend door het aszand komen
we bij het dorp, met zijn school, stenen huizen en typische afrikaanse
drukte. Hier haalt Thoms ons weer op en brengt ons terug naar onze lunch.
Vandaag staan er zelfs heuse frietjes op het menu. Smullen maar (als dat maar
goed komt).
Na de
gebruikelijke siesta komt Jona ons halen voor een bezoek aan zijn erf. Hij
stuurt een heuse jonge masai warior om ons op te halen en neemt nog wat extra
toeristen mee. Een hut gemaakt van houten takken, rieten dak en muren van
koeienmest. Hier woont hij met zijn vrouw en 3 kinderen. Zijn zoon zit op
internaat maar zijn baby van 8 maanden leeft in deze barre omstabdigheden waar
wij het geen week zouden in volhouden. Hij zegt dat dit een bewuste keuze is
van hem. Ook al is hij in onze ogen een rijke Masai. Volgens Thomas (Irakw) is
hij niet rijk omdat hij maar 35 koeien heeft maar ja dat hangt af van het
perspectief natuurlijk. Jona is immers eigenaar van een eigen safari-bedrijf,
hij baat een camping en lodges uit en droomt van nog veel meer op zijn gronden.
Maar met zijn vrouw en kinderen leeft hij zeer traditioneel en sober in deze
Masai gemeenschap. Deze keer ontsnappen we niet aan de verkoopstertjes en wordt
het op en afbieden een must. 2 paar oorbellen, een armband en een ketting later
zijn we wat tanzaniaanse shillingen armer. We waren er ook getuige van hoe goed
bedoeld ook het weggeven van lekkers (marshmellows) stiften en pennen tot een
in mijn ogen verkeerd effect aanleiding
geeft. Terwijl onze collega toeristen hun zakje met al dit bovenhalen ontstaat
er een heuse stormloop, ruzie en verkeerd gebruik van dit alles. Zelfs Jona
wordt er boos over en moet zelfs even de stok bovenhalen om de rust te laten
terugkeren. Ik weet niet hoe het wel kan en moet, maar dat sinterklaas spelen
van Muzungu is zeker niet oke. Het bevestigt het beeld van ons blanken (als
rijk en aalmoesgever) en de zwarte als bedelaar en zeer afhankelijk. Dit mag
niet de toekomst zijn die we al deze kinderen voor ogen houden. Jona brengt ons
te voet terug naar de campsite waar we na 5 dagen afscheid van hem nemen. Masai
ik hoop dat je je grond mag behouden en je cultuur kan verzoenen met de
toekomst van je kinderen, Tanzania en de wereld. Het ga je goed aan de voet van
je Heilige berg.
Laps we
hebben het bijna allemaal tegelijk. Waren het de beignets, de frietjes, het
fruit, het zwemmen of... Wie zal het zeggen maar maag en darmen spelen op en we
zullen het wat soberder aan moeten doen de volgende dagen.
Morgennamiddag
vertrekken we terug op safari richting Serengeti:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten