De zomerse tocht door de Veluwe met als apotheose het oog in oog staan met een edelhert en haar kleintje.

 

 

 

4 mooie dagen (de warmste van 2013 tot nu toe in Nederland J) fietsen door eindeloze bossen van beuken, eiken, over heidevlakten met stuifdennen en de heerlijke geur die je alleen daar kan vinden. Wildroosters die je kruist evenals de vele fietsers die Nederland rijk is ( steeds grijzer worden de fietsers en met steeds meer electrische fietsen). Dit is een plek waar we wel zouden kunnen blijven vertoeven in de schaduw van een boom, lekkere ijsjes etend en genieten van een buizerd die boven je in de blauwe Delftse lucht zoekend door de warmte zweeft.

Van Vaassen naar Hoenderloo. Eindeloos fietsen door het kroondomein Het Loo. Er is maar 1 woord voor:  fantastisch fietsplezier! Tussen de bomen, over grind en zandpaadjes 30 kilometer cruisen bergje op, bergje af door dorpjes met hun rieten daken en prachtige beukenlanen, langs schaapskooien en domeinen van staatsbosbeheer. De rijpende bosbessen lachen ons toe langs de weg en we genieten van de Hedelfinger van de Betuwe.

Langs de ingang van Hoenderloo rijden we het natuurreservaat de Hoge Veluwe binnen en slaan onze tipitent op in de natuurcamping die dit reservaat rijk. Dit is op een boogscheut van het Zwarte veld waar de mannetjes edelherten bij het ondergaan van de zon hun schoonheid en sterkte tonen aan alle natuurliefhebbers die hier verblijven. Na de nodige boodschappen in Hoenderloo voor het weekend te hebben gedaan, ondernemen we nog een tocht over de heidevelden speurend naar de Big Four (Edelherten, Reeën, Everzwijnen en Moeflons) We komen aan een mooi ven met wel 1000’n libellen, waterjuffers en andere waterinsecten. Ze doen ons even wegdromen naar de zwemvijver. Aan een eerste observatiehut hebben we al dadelijk geluk en treffen we  een kudde grazende edelherten die schichtig hun neus in de lucht steken als we een beetje bewegen.  Aan een meertje genieten we van een aperitiefje voor we terugfietsen naar onze kampplaats waar er als dessert marshmellows op een kampvuurtje zijn gepland. Na het dessert fietsen we nog snel naar het zwarte Veld op 10’ van onze rustplek om te genieten van de mannelijke edelherten die met hun reusachtige gewei ons toekijken en zelfs een schijngevecht durven opzetten.

Ons laatste dagje vakantie in Nederland brengen we door met een heuse fietsrondrit door het uitgestrekte reservaat. Langs de Sahara woestijn waar het gloeiend heet is, het bosje van Stan waar we speuren naar Moeflons en tot slot aan het Kröller Müller museum. Ik wist niet dat de collectie die ze hier hebben zo groot is. Echt fantastisch (Van Gogh, Picasso, Ensor, enz) worden hier tentoongesteld. En in de beeldentuin genieten we van de schaduw van de majestueuze bomen die bij deze hitte het kuieren langs al dat moois en groots best aangenaam maken. Het paviljoen van Rietveld is verblindend verrassend en Fabre staat ergens verscholen te bronsblinken . Een echte aanrader voor al wie hiernaar afzakt.

Na even bijtanken in de Koperen Kop (bier kunnen die Nederlanders toch echt niet brouwen J) duiken we onder in Museonder, waar de wortel van de boom ons boven het hoofd hangt. We maken er kennis met het leven onder de grond en voelen hoe koud 7 graden grondtemperatuur is (net een ijskast) als het buiten boven de 30°c is.

Snel terug naar de camping voor een avondmaal en daarna gaan we nog 2 uurtjes bij zonsondergang op speurtocht naar al dit groot wild hier. En we hebben bij de volle maan heel veel geluk. We spotten zeker een 8 tal moeders met bambi’s ( edelherten), enkele reeën die klein maar vinnig verscholen zitten in het struikgewas en een hollend everzwijn. Alleen de moeflons blijven zich verstoppen en van de Big Four zullen we er maar 3 ontdekken.  Maar het mooiste moment is toch wel  als we in de buurt van het Kröller Müller museum plotseling de remmen moeten dichtknijpen voor een hinde en haar kleintje die voor ons het fietspad oversteken om dan op 5 meter van ons rustig stil te staan en te grazen en knabbelen. Zeker 10’ staan we hier in bewondering naar te kijken om daarna met een gelukkig gevoel terug te fietsen naar de campingplaats.     

 

 

19 juli kleine fietstocht

Vandaag hebben we lekker geslapen in de tipi!!! en hebben we daarna lekker ontbeten.
Hier op deze camping is er ook een kinderboerderij waar geitjes en kippen zitten Arne ,Milan en Aida hebben daar de eerste uurtjes doorgebracht terwijl mama en papa al wat aan het voorbereiden waren voor de fietstocht.Rond 11 uur zijn we vertrokken met de fiets voor een dagtripje van  45 kilometer.
We hebben door mooie bossen gefietst en door prachtige heides.Na een tijdje kregen we toch wel wat honger en dus zochten we een plek om te eten we vonden een plaatsje in een heide waar we lekker aten.dan hebben we nog door bossen gehost en kwamen dichter bij de camping tot plots we een ijsjeskraam zagen daar hebben we lekker een ijsje gegeten en daarna gingen we terug naar de camping.Daar gaan we in de avond nog barbeque en als dessert marchmelows eten en daarna lekker onder de wol .

De Vechte en camping De Roos

Theater van de natuur: de poëzietrap naar de zomer

 

 

Vandaag een dagje rust in het westerkwartier van Nederland. We maken onder een stralende zomerzon een  uitstap naar Westerwolde. Een mooi bos-, veen- en weidegebied langs  de kronkelende oevers van de Aa. Waar de waterjuffers en zwarte heidelibel met dit warme weer uit hun cocon kruipen en hun vleugels ontvouwen in het zonlicht. Waar een 15 tal Nederlandse dichters hun trap naar het theater van de natuur hebben gemaakt en waar je kan verpozen op een zalige marmeren bank. Mooi, MOOI, MOOOOI.

In Sellingen kopen we bij de knuffelbakker de lekkerste koffiekoeken van dit kwartier die we oppeuzelen midden in de heide op een boogscheut van de reuzachtige hoeves die Drenthe rijk is.  We zien in de verte een ree de weg oversteken en voelen hoe de hitte over de heide speelt.

Spelen doen we op de camping, met een heuse kanowedstrijd waar wij Belgen toch maar mooi de 2de tijd veroveren vooraleer we in een 2^e ronde roemloos met onze kano kapseizen maar zo wel voor de nodige fun hebben gezorgd J

Een diep blauw meer wacht op ons om ontdekt te worden en op het witte strand genieten we van zuiderse temperaturen vooraleer in de avond af te zakken naar Sellingen voor een gastronomische maaltijd met Vlaamse frietjes en heerlijke ijsjes J En met de vlucht van de buizerd nemen we afscheid van dit mooie gebied.

 

Van Friesland over Groningen naar de provincie Drenthe.

 

 

2 dagen waarin we toch weer zo’n 115 km zullen fietsen.  Het begon al goed we waren nog maar een half uurtje ver of daar hadden we onze eerste lekke band van deze tocht al.  Aida haar 24’’ achterwiel stond plat. Geen ontkomen aan: dit wordt een binnenband vervangen. Dankzij een zacht Hollands gazonnetje was dit snel gefikst en konden we onze tocht verder zetten. Langs sloten, eindeloze aardappelvelden (best mooi die bloeiende witte en paarse velden). Maar vooraleer je al deze aardappelen hebt opgegeten,  zal je toch heel wat bakjes patat verkocht hebben J. Ook toch wel zonde van die eindeloze monoculturen. Mij maak je niet wijs dat er hier vruchtafwisseling gebeurt . Gelukkig komen we dankzij de betere ruimtelijke Nederlandse ordening ook vaak door mooie bossen en met het Noorderveld  naar Zeijen ook door de prachtige heide. Over grindpaden maar ook over oude kasseiwegen aangelegd met de keien uit de laatste ijstijd. Langs de dorpjes met hun mooie reuzehoeven en de smetteloos onderhouden paardenmaneges. Veel afzonderlijke fietspaden maken van Nederland toch wel het land van de fietser. Al moet ik toegeven dat de fietsvriendelijkheid in vergelijking met een aantal jaren geleden toch wel sterk gedaald is. Waar vroeger elke autobestuurder gestopt zou zijn,  als je als fietser de weg wil oversteken, is dat nu echt wel voorbij. Spijtig, misschien zit de verindividualisering van deze maatschappij sinds Pim Fortuyn en zeker Wilders hier wel voor iets tussen??  Hopelijk verandert dit weer snel want Nederland is zulk een prachtig fietsland.

Na 75 km bereiken we de boswachterij Borger. Wat een prachtig bos van nog geen 80 jaar oud. Ooit geplant om aan de crisis van de jaren ’30 te ontsnappen en nu een monument van bosbeheer op de  Hondsrug. We overnachten er op het natuurkampeerterrein van staatsbosbeheer.

De ochtend erop bezoeken we er het Boomkroonpad dat ons meeneemt tot op een hoogte van 22,5 meter in de kruinen van de lariksen en beukenbomen. Hier kan je kijken over het eindeloze bos en eens op de vaste grond genieten van wandelingen doorheen een rustig beukenwoud. Het is al na 13 uur als we onze tocht aanvatten naar Sellingen tegen de Duitse grens. We verlaten de boswachterij en fietsen langs kanaaltjes, vennetjes en eindeloze akkervelden op weg naar onze nieuwe rustplaats: camping de Papaver aan een meer dat ontstaan is ten gevolge van zandwinning. Wat ons opvalt onderweg is dat dit een heel ander Nederland is en dat er hier heel wat ontvolking moet zijn want om de 3 huizen is er wel eentje te koop. Maar morgen ontdekken we dit gebied wel weer verder. En terwijl ik dit tekstje schrijf beweegt er achter ons vanalles in het struikgewas. Is het een mens, een groot dier of een allerschattigst????? Dat tussen de tent en onze bob zak op zoek gaat naar allerlei lekkers!!

 

Genieten van een dagje rust op de camping Watermolen

Waarom  deze camping zo noemt wordt al snel duidelijk als je dit sfeerbeeld ziet.

 

Ze hebben daar trouwens een zalige kabelbaan waar je wel 1000 maal naar beneden kan glijden.

 

En een zwemvijver om lekker in te ploeteren .

En van al dat gespeel krijg je natuurlijk reuzehonger