2 dagen waarin we toch weer zo’n 115 km zullen fietsen. Het begon al goed we waren nog maar een half
uurtje ver of daar hadden we onze eerste lekke band van deze tocht al. Aida haar 24’’ achterwiel stond plat. Geen
ontkomen aan: dit wordt een binnenband vervangen. Dankzij een zacht Hollands
gazonnetje was dit snel gefikst en konden we onze tocht verder zetten. Langs
sloten, eindeloze aardappelvelden (best mooi die bloeiende witte en paarse
velden). Maar vooraleer je al deze aardappelen hebt opgegeten, zal je toch heel wat bakjes patat verkocht
hebben J.
Ook toch wel zonde van die eindeloze monoculturen. Mij maak je niet wijs dat er
hier vruchtafwisseling gebeurt . Gelukkig komen we dankzij de betere
ruimtelijke Nederlandse ordening ook vaak door mooie bossen en met het
Noorderveld naar Zeijen ook door de
prachtige heide. Over grindpaden maar ook over oude kasseiwegen aangelegd met
de keien uit de laatste ijstijd. Langs de dorpjes met hun mooie reuzehoeven en
de smetteloos onderhouden paardenmaneges. Veel afzonderlijke fietspaden maken
van Nederland toch wel het land van de fietser. Al moet ik toegeven dat de
fietsvriendelijkheid in vergelijking met een aantal jaren geleden toch wel
sterk gedaald is. Waar vroeger elke autobestuurder gestopt zou zijn, als je als fietser de weg wil oversteken, is
dat nu echt wel voorbij. Spijtig, misschien zit de verindividualisering van
deze maatschappij sinds Pim Fortuyn en zeker Wilders hier wel voor iets
tussen?? Hopelijk verandert dit weer
snel want Nederland is zulk een prachtig fietsland.
Na 75 km bereiken we de boswachterij Borger. Wat een
prachtig bos van nog geen 80 jaar oud. Ooit geplant om aan de crisis van de
jaren ’30 te ontsnappen en nu een monument van bosbeheer op de Hondsrug. We overnachten er op het
natuurkampeerterrein van staatsbosbeheer.
De ochtend erop bezoeken we er het Boomkroonpad dat ons
meeneemt tot op een hoogte van 22,5 meter in de kruinen van de lariksen en
beukenbomen. Hier kan je kijken over het eindeloze bos en eens op de vaste grond
genieten van wandelingen doorheen een rustig beukenwoud. Het is al na 13 uur
als we onze tocht aanvatten naar Sellingen tegen de Duitse grens. We verlaten
de boswachterij en fietsen langs kanaaltjes, vennetjes en eindeloze akkervelden
op weg naar onze nieuwe rustplaats: camping de Papaver aan een meer dat
ontstaan is ten gevolge van zandwinning. Wat ons opvalt onderweg is dat dit een
heel ander Nederland is en dat er hier heel wat ontvolking moet zijn want om de
3 huizen is er wel eentje te koop. Maar morgen ontdekken we dit gebied wel weer
verder. En terwijl ik dit tekstje schrijf beweegt er achter ons vanalles in het
struikgewas. Is het een mens, een groot dier of een allerschattigst????? Dat
tussen de tent en onze bob zak op zoek gaat naar allerlei lekkers!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten