Van Namen over Dinant naar de sterke Rotsen in de Ardennen

Na een heerlijke nachtrust in onze oude vertrouwde Tipi tent zullen we moeten ontbijten in de tent. Regendruppels en een zeer donkere lucht kondigen precies een regenachtige dag aan. Dat wordt zwoegen in de regen. Om 9.30u zijn we al weer op weg naar de Ravel die ons in Namen en Dinant zal brengen. Na enkel km’s breekt de zon al door de wolken en glijden onze wielen vlot over de zalige fietswegen. Na een uurtje dalen we pijlsnel de Maasvallei in. Met een snelheid van meer dan 40 km per uur zoeft de  Bob naar het centrum van Namen. Wat is het contrast hier groot. Geen fietspad, geen enkele aanduiding van fietswegen; enkel maar auto’s en een fietsonvriendelijke weginfrastructuur. Dan maar op weg naar het centrum, het Office Du Tourisme induiken. Fietsroutes, Ravels naar Rochefort, “neen, dat weten we niet”. “Dat stijgt daar en is zeer bochtig maar het kasteel van Celles dat moet je gezien hebben”. “Ah, de Ravel naar Dinant, monsieur, oh dat is langs de Maas en 28 Km en daar vraag je best opnieuw aan de T-info van Dinant” J. Heel vriendelijk is men hier, maar fietsen en zeker langeafstand fietsen dat is duidelijk niet aan de toeristische gidsen besteed. We kuieren door het centrum en genieten van deze mooie vriendelijke stad met zijn leuke pleinen met heel veel banken en stadsmeubilair die het keuvelen en genieten gezellig maakt. Na een lekker ijsje vinden we de kaaien van de Maas en drijven op onze pedalen stroomopwaarts langs deze machtige stroom. Wat ons onmiddellijk opvalt zijn de 100’n ganzen in en naast het water, de vele sluizen en het heerlijke zonlicht dat schittert in de Maas. De overstekende hagedissen ontwijkend, bereiken we Dinant. En ook hier weer een mooi plein, waar we lekker picknicken met uitzicht op de mooie saxofoons die Adolf sax hier heeft nagelaten. In het office de tourisme weet men ons te zeggen dat de weg naar Rochefort niet simpel zal zijn. Nog 17 km naar Houyet en dan 21 naar Rochefort over de L 150 (Ravel).

We zoeken de monding van de Lesse en duiken de mooie paden in die beschut liggen onder de vele oude beuken en eiken. Heerlijk toeven is het hier tot de weg plots een bocht naar rechts maakt en een stijgings% van boven de 10% aangeeft. Alle hens aan dek nu en van genieten is geen sprake meer. Het heerlijke zomerweer doet de zweetdruppels over onze gezichten en rug stromen. De hartslag gaat in het rood, de benen vechten tegen de verzuring en de blik gaat op oneindig. Moe bereiken we de top; even uitblazen en bijtanken. Wat was dat,seg? Nu moet ik eerlijk zijn: de volgende 25 km waren allen zo. Heel mooi maar vreselijk zwaar. Milan geraakt overal boven zonder afstappen maar voor de anderen ligt dit toch wel heel moeilijk. Na 3 i.p.v. het geplande 1uur bereiken we Houyet, waar we dankzij uw dienaar nog eventjes verkeerd moesten rijden L, met een boze boerin tot gevolg. Geluk bij een ongeluk: hierdoor verspelen we net genoeg tijd om tijdig te kunnen schuilen onder de luifels van een frituur. De zomer heeft ons verlaten en is plotseling ontaard in bliksem, donder en een wolkbreuk. Onze fietsen en fietszakken redden we van de verdrinkingsdood, maar nu verder fietsen is geen begonnen werk. We beslissen dan maar om de frituur te bezetten en lekker te genieten van het vettigste waar ons landje oh zo goed in is. Iets na 19.00u en met al 80 km in de billen ( ze beginnen echt wel een beetje zeer te doen) kiezen we het Ravelpad naar Rochefort. Aan alle fietsers aller landen: deze L150 is meer dan de moeite waard! Zelden zo een mooi fietspad gezien dat kronkelt langs dorpjes en weiden en ons gedreven door de moeheid in een uur op onze campingplaats brengt. Het is een supermooie camping met zalige douches op 5 min stappen van het centrum. En na meer dan 100 km vandaag kan een streekbiertje en een goede douche echt wel wonderen doen J Slaap wel