Naar de hoogten van Saint-Hubert en dan verder naar de warmste streek van België

Vandaag verliep het ontwaken iets minder vlot. We horen weer de regendruppels op onze tent, maar deze keer hebben we een reuze boom die ons ontbijt beschermt. We zijn nog geen 5 minuten op (ravel)pad of de zon verwarmt al onze stramme ledematen. De 5 laatste km Ravel voeren ons door een pad in een groene oase omhoog naar Jemelle. Vanaf Jemelle moeten we dit rustige pad definitief verlaten en begint een tocht langs regionale en nationale wegen zonder fietspaden met naast ons soms snelle en soms zoevende auto’s. Gelukkig is het eerste stuk naar Fourneau Saint-Michel niet al te druk. En langs de kabbelende L’homme gaat het over een glooiende weg naar het Bokrijk van de Ardennen. Het is voor de 3^e dag op rij zalig weer en dat zullen we nodig hebben om de 4 km lange klim door het bos van de Roi Albert te overleven (haarspelbochten, stijgingspercentages van 15% en nooit een puntje om te bekomen). We wensen elkaar goede moed en spreken af dat we op de top van de col op elkaar zullen wachten. Voor sommigen onder ons was deze col te beklimmen in 25 minuten, anderen deden er dubbel zo lang over. Afstappen is vreselijker dan je kuiten te laten ontploffen, want wie wil er nu een zwaar bepakte fiets zo’n helling opduwen. De kinderen hebben toch al snel 10kg bagage extra. Fanny en ikzelf dragen ook nog fietszakken vooraan; toch snel goed voor een 20kg extra en dan hebben we onze goede vriend BOB, die toch ook niet te versmaden is. Laat ons zeggen dat we samen een 90 kg extra die heuvel moeten opsjouwen. Eén groot voordeel: eens boven, hebben we zeker 5 liter water minder J . Tussen het puffen en de zweetdruppels door zien we de zonnestralen door het groene woud klieven en horen we de roep van de wouw, buizerd en havik. Zalig als je boven komt en je je fiets even aan de kant kan zetten. Nu vliegensvlug afdalen naar Saint-Hubert om daar aan de Basiliek te genieten van een plaatselijk gebrouwen frisdrankje. Spijtig dat het bij het neerzetten ontplofte en wel in honderd glazen stukjes uiteenspatte. Dit was wel een zeer explosief drankje. En of het geholpen heeft! We voelen dat we nu op bijna 20km van onze eindbestemming zijn. We moeten nog naar Libramont en daarna Neufchateau. De wind werkt nog even tegen, maar we zijn niet meer te stuiten. Langs de route nationale naar Libramont is gekkenwerk. Hoe is het mogelijk dat hier in het hartje van de Ardennen geen andere weg is voor fietsers. Elio, er is nog wel wat werk aan de winkel als je ervoor wil zorgen dat we ons duurzamer gaan verplaatsen. De N80 naar Neufchâteau mag dan een fietspad hebben maar zoveel putten en vuiligheid heb ik nog nergens gezien op een fietspad. Ligt het misschien aan het troosteloze Libramont? Want eens op het grondgebied Neufchâteau krijgen we een zalig fietspad dat ons zo naar Gérimont voert. Daar ligt onze Gîte à la ferme waar we na 228 km een weekje gaan rusten en genieten. Fantastisch! We hebben het gehaald met de fiets en het is meer dan de moeite waard om hier ontvangen te worden met een overheerlijke appeltaart. Milan won duidelijk afgetekend de bolletjestrui, Aida als neofiet verdient de witte trui en allen samen hebben we de gele trui meer dan verdiend, al kies ik natuurlijk voor De Groene J