Je zal ons gek verklaren, maar toch we maakten hier in Bryce Canyon Np meer dan 300 foto's. Het landschap van de uitgesleten rim heeft iets betoverend. Het is alsof je in een sprookjeswereld stapt (een gedeelte noemt niet voor niets fairyland) maar dan ééntje die door de natuur werd geboetseerd en waar 200 nachten per jaar koning vorst heerst. We zitten hier op een hoogte tussen 2400 en 2750 meter hoogte. Die hoogte maakt dat het hier wat temperatuur betreft veel aangenamer is dan in Zion NP dat toch een 1000 meter lager ligt en de Grand Canyon die nog een trapje lager kan teruggevonden worden. Deze 3 vormen trouwens 3 van de 7 trappen van wat ze hier de Grand Staircase noemen en die je als je aan Rainbow Point en Yovimpa Point staat mooi kan onderscheiden. Op deze punten zie je over een gebied dat zo groot is als België. Wat zal ik dat missen die ruimte, die vergezichten. Jullie voelen het al ik ben hier nog niet weg en ik heb al heimwee :-(. Even terug naar Bryce Canyon NP. Voor wie ooit naar West USA komt: dit mag je niet missen. De Hoodoo's, de grotto's zijn hier met duizenden aanwezig. En hun kleurenpracht schakeert tussen rood, oranje, roze, geel en wit. Hier en daar ertussen staan groene denneboompjes en struikjes met aanlokkelijke blauwe besjes. We hebben er boven gelopen over de Rim Trail, we hebben er tussengelopen , we hebben er onder doorgelopen en zelfs opgeklommen. Enig in hun pracht en puur genieten voor het oog. Het is een mooie en waardevolle afsluiter van onze nature trail geworden ook al gaan we morgen vooraleer naar Las Vegas te trekken nog even langs Cedar Breaks National Monument ( geen NP) maar volgens de mensen hier moet je dit gezien hebben als perfecte aanvulling op Bryce NP.
Maar Bryce is meer dan alleen maar de Hoodoo's. Het is ook een enorm rustige plek als je niet aan de rim bent. Je kan hier genieten van alle kleine knaagdiertjes die we op onze reis al ontmoet hebben en ook het met uitsterven bedreigde Utah Prairie hondje dat lekker rechtop zit te knabbelen in de Meadow niet ver van onze kampplek. Hier zitten ook heel wat Pronghorns ( antilopes) en herten die je aankijken vanuit de graskanten vanwaaruit ze plotseling de weg komen oversteken. Hier in Bryce zitten ook de DARK RANGERS en wordt de DARK WARS volop gevoerd. Ik zie je al denken: waar is hij nu weer over bezig?? Hier op deze plek is het ideaal om naar de sterren te kijken: omwille van de hoogte maar ook omdat er heel weinig lichtvervuiling is ( Men zit hier op de schaal op 7,4 voor wat duisternis betreft, voor België denk ik dat we al blij mogen zijn als we 2,5 halen) Het gevolg is dat je hier op een heldere nacht met je blote oog 7500 sterren kan zien, een immense Milky Way met zelfs de zwarte middenberm ertussen en ook enkele andere sterrenstelsels . Maar zoals het met alle mooie dingen gaat, ook dit is bedreigd door de kleine stadjes in de buurt die steeds meer nachtverlichting plaatsen en de enorme amerikaanse verlichte reclameborden. En om zich hiertegen te verzetten is de Dark Wars gestart door een aantal rangers die zich de dark rangers noemen en die groot en klein proberen te overtuigen van het belang van de duisternis. En ik moet zeggen: ze zijn heel overtuigend en verbinden dit verhaal heel mooi met het probleem van de klimaatopwarming en de gezondheid van de human being. Voor de kids was de uitleg soms te wetenschappelijk (trouwens ook voor de 2 vertalers van dienst :-)) Maar na de uitleg mochten ze door reuzesterrekijkers echt naar de sterren kijken. Dat heeft indruk gemaakt al was het vorige nacht niet zo'n heldere nacht. Milan wordt zeker een sterrenfan. Hij vond de maan (ook al is dit geen ster!!) met al haar kraters zo mooi dat hij alvast begonnen is met te sparen voor een sterrenkijker. En zeg zelf, wat kan er nu eenmaal mooier zijn dan in zo'n betoverend landschap te kunnen turen in die immense uitdeinende ruimte vol met miljarden lichtjes?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten