Een verslagje van 2 dagen Sequoia: over zo'n mooi NP is eigenlijk veel te weinig eer voor deze plaats . Maar de dagen zijn veel te kort en de oogjes veel te moe van al dat kijken naar die grootse bomen. Toch een terugblik. Na de tent weer ingepakt te hebben in Springville vertrekken we richting supermarkt want we moeten inkopen doen voor 3 dagen kamperen. In Porterville vinden we voor het eerst een supermarkt met heel wat Organic ( bio) food. Maar ook een overvloed aan taarten die weggelopen zijn uit een disneyfilm ( wie durft deze kleurrijke dingen opeten?) Na de supermarkt en het gebruikelijke ijs in onze frigobox te hebben gegooid rijden we doorheen het gouden California. Dit is het land van melk en honing, of moet ik zeggen van appelsienbomen, olijfbomen en wijngaarden. Aan het houten beeldhouwwerk van de indiaan kondigen ze de ingang van de parken Sequoia en Kings Canyon aan. Dit zijn 2 parken die zeker zo mooi zij als Yosemite (dat is voor in het weekend) maar niet zo druk en waar we voor het eerst de bearbox zullen moeten gebruiken om al ons eten, water, toiletgerief en zelfs kinderzitjes in op te bergen als je niet wil dat je tent of auto vernield wordt door een al te nieuwsgierige beer. In het visitorcentrum halen we de junior ranger boekjes op voor de kinderen. Als ze dit boekje volledig kunnen invullen en de taken volbrengen die erin staan (oa zwerfvuil verzamelen) worden ze junior ranger van deze NP's. Tijdens de klim naar meer dan 2000 Meter moeten we een half uurtje wachten omdat er wegwerkzaamheden zijn en er maar éénmal per uur mag gepasseerd worden. We maken hiervan gebruik om lekker te picknicken net als de andere 100'n wachtenden. Eens aan het museum nemen we de electrische busjes naar de Mororock. Deze worden aangeraden om zo te voorkomen dat iedereen met zijn auto het park doorkruist. In deze parken wordt er ook gescheiden afval ingezameld en is men zich echt wel zeer bewust van het probleem van de klimaatverandering. Op de Mororock (een klim op een immense rots van een 600 tal treden) krijg je een heel mooi zicht over de besneeuwde toppen van de sierra nevada en het californische dal. Tot enkele jaren geleden kon je bij mooi helder weer (zoals vandaag) zelfs de goldcoast van California zien. Dit is nu echter definitief voorbij door de enorme uitstoot van de vervuilende gassen in dit zeer intens bewoonde gebied. Met het busje maken we een hele rondtoer en op onze weg komen we bosbranden tegen :-(Maar dit zijn zelf aangestoken vuurtjes door de rangers om de reuzebomen meer kansen te geven en ongecontroleerde bosbranden te voorkomen. Het is een eigenaardig idee dat natuurbescherming en bosbranden hier hand in hand gaan.) We zien een deer (hert) op onze weg en iedereen spreekt hier over beren en beren. Aan de Congress trail gaan we op zoek naar de mammoetbomen waarvoor dit park bekend is. Ze zijn zo groot ( tussen de 50 en 90 meter) zo oud ( meer dan 2000 jaar) en zo dik ( sommige met een diameter van 14 meter) dat je er enkel maar heel stil en klein bij kan worden. Bij de tree General Sherman staat een ranger een verhaal te doen : ze vertelt over de boom als was hij haar stamboom, als was hij haar vader en moeder en haar kinderen. Ze vertelt over zijn naam die General Sherman is omdat hij ontdekt werd door een soldaat die diende onder deze generaal. Maar ze vertelt ook over een socialistische gemeenschap die nadien deze boom gedurende een 60 tal jaar de naam Karl Marx gaf ;-) En pas nadat het gebied terug onder het beheer kwam van de US Army werd de naam van deze boom natuurlijk weer general Sherman. Ze vertelt over de dieren in en om deze majestueuze boom en vooral doet ze en oproep aan alle toehoorders om deze bomen die er al veel langer zijn dan wij allemaal ons kunnen inbeelden te beschermen zoals een zwarte officier Young jaren geleden al probeerde (maar door zijn blanke soldaten niet werd gevolgd) Wij mensen zijn te gast in hun bos en de planeet waar zij groeien en wij moeten stuk voor stuk als we terugkeren naar ons huis beloven acties te ondernemen en ons gedrag aan te passen zodat deze bomen kunnen blijven groeien. We werden er allemaal stil van en ik moest er echt wel een traan bij wegpinken. Daarna liepen we verder de Congres trail af en ontmoeten vele van deze reuzebomen in een betoverend bos vol van geuren en eindeloze rust tussen deze oeroude reuzen met namen als the president, the senators, the family, enz. Na deze trail rijden we snel naar onze campground en aan de voet van een reuzeden slaan we onze tent op en luisteren in dit bos naar het geluid van de stilte en de rivier. Na een overheerlijke slaap ontwaken we in een bos vol van kampvuurtjes van onze medecampeerders. We ontbijten en breken weer op en maken een tocht naar de Tokopahwatervallen. Hier ontmoeten we onze eerste bergmarmotten en Pica's. Ondertussen hebben Milan en Aida hun junior ranger opdrachten al goed vervuld (echt wel leke natuurobservatieopdrachten)en zijn ze bij een echte ranger klaar om hun eed af te leggen ( in het Engels als Junior Ranger, wat zijn wij ouders weer fier :-)) Na deze eed zetten we onze reis verder over de mooiste weg van West USA. We maken nog even een stop aan de 2e hoogste boom ter wereld The Giant Grant Tree en genieten van het tijdloos gevoel onder zijn takken. We volgen de scenic byway naar Kings Canyon. Een eindeloze canyon opent zich voor ons met op de achtergrond de eeuwige sneeuw op de bergtoppen. Het brengt ons naar Cedar Grove en het NP Kings Canyon. Een park vol beren, slangen, meren, machtige bergrivieren,watervallen en eindeloze wandelpaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten