De dag begon met een 3de Junior ranger die zijn eed mocht afleggen bij een ranger die ons vertelde over de aanwezigheid in dit gebied van actieve beren en ratelslangen. Op onze tocht naar de Mist Falls moesten we goed opletten voor het ratelgeluid van de staart van de gelijknamige slang. Zij is massaal aanwezig in dit gebied en een beet van haar is vrij giftig. Niets om je zorgen over te maken als je maar goed oplet waar je je voeten zet. We starten onze 6 uur durende tocht naar de mist falls en ik voel me toch niet helemaal op mijn gemak en de kinderen vragen ronduit over 'wat als een slang je bijt' en 'doet dat zeer' en 'wat als er ineens een beer voor je staat', en als dan blijkt dat in de mist falls enkele dagen geleden een hiker is verdronken hoor je de spanning in hun verhaaltjes en vragen enkel maar toenemen. Wat doe je dan als papa en mama? Je onverantwoordelijk voelen dat je je kids meeneemt op zulk een avontuur en je omdraaien of gewoon je op kop zetten en denken met een klein hartje: dit wordt een onvergetelijke dag voor hen. En, ja hoor, hou je vast, het mag dan misschien onverantwoord lijken: de Rangers en zij kunnen het weten, vinden van niet, hoor die vinden het fantastisch dat we dit met de kids doen:-) We zijn nog maar enkele mijlen ver of daar voor mijn voeten steekt de eerste slang de weg al over. Ik schrik even en duw de kids achter mij even achteruit. Maar ze willen net vooruit: de eerste echte wilde slang in hun leven kunnen ze toch niet missen. De slang begluurt ons vanonder zijn rotsje vooraleer verder te glijden in het bos. Oeps ze zitten hier dus echt :-O . Met nog meer aandacht zet ik stap voor stap de tocht verder naar Paradise Valley (is dit omwille van de schoonheid of de slangen Eva ??). Het is omwille van de schoonheid. De King, zo noemt de bergrivier, is machtig en krachtig; zo groen blauw in zijn kleur en zo schuimend in zijn golven die een oorverdovend lawaai maken. Mooi is ook hier weer een understatement wanneer we de Mist Falls bereiken. De kracht waarmee het water hier naar beneden klettert maakt een echt mistgordijn en maakt ons helemaal nat. De sfeer zit er bij onze jongelui in en al zingend starten we na een smakelijke picknick met taco's met geitekaas, brood met appelsienconfituur, en m&m's met pinda's ( een lokale snoeperij) de terugtocht. Onderweg horen we de ratels!! Even later passeren we hete rotsen en plotseling zit er voor mij de KING SNAKE met zijn mooie gestreepte huid. Ze glijdt weg onder een rots waar ze zich opkrult terwijl ze ons bestudeert. Deze keer heeft iedereen deze slang heel goed kunnen zien ; WAAAAUUUW. In het dal ontmoeten we nog zwermen Lieve Heersbeestjes en aan de auto en rangerpost ploffen we ons neer op de bosgrond, na een tocht van 16 kilometer. We vullen onze drinkbussen. Plotseling zegt Fanny die met Aida terugkomt van de WC : " Patrick, achter je zit een beer!" Grapje, denk ik, maar inderdaad een 50 meter van ons vandaan wandelt heel rustig een prachtexemplaar van de Black Bear door de vallei. ???!!!!!!. OOOOOOHHH Dat is zowat de uitdrukking van wat je dan uit je mond krijgt. Een beer in het echt in het wild gewoonweg fantastisch. Milan is door het dolle heen net als de rest van de mensen op de parking. De beer stapt en rent rustig verder het bos door de ene voorbijganger na de andere met open mond achter zich latend. Fantastisch hier in Kings Canyon. Een mijl verder ontmoeten we als we een klein tochtje maken door de Meadows nog steeds mensen die niet wisten wat hun overkwam als ze deze beer zagen passeren. Het is hier een echt KINGS land in deze canyon en het werd zo weer een onvergetelijke dag van slangen, watervallen en onze vriend de Black Bear in wiens huis wij mochten rondlopen. Thanks Bear.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten