Vandaag halverwege onze reis plannen we een bergtocht in de schaduw van de Mount Rainier. Deze tocht noemt de Skyline Trail en is voor 90 % bedekt met sneeuw ( zelfs enkele stukjes gletsjer) De weg bevindt zich niet op een enorme hoogte ( tussen 1700 en 2200 meter hoogte) maar dit is één van de sneeuwrijkste gebieden in de wereld. Er valt hier gemiddeld per jaar 15 meter sneeuw. 100'den bergbeklimmers wagen vandaag ook hun kans naar het basiskamp Muir om een poging te wagen de top te beklimmen. De moeilijkheidgraad is dezelfde als die van de Mount Everest omwille van de extreme weersomstandigheden op en omheen de top. Na enkele 100 meters stappen, belanden we in de sneeuw. Het is hier een echt pretpark voor de kids? Sneeuwballen maken, kleine sneeuwmannetjes bouwen,glijden met de voeten en op sommige plaatsen kan je je gewoon op je poep zetten en kom je 20 meter lager weer op je benen. Onderweg komen we de uit hun winterslaap ontwaakte bergmarmotten tegen die volop hun buikje proberen te vullen met de verse plantjes en bloemetjes en er zo snoezig uitzien dat Milan er echt ééntje zou willen meenemen als vriendje van Zotteke :-). Maar de eindeloze sneeuwheuvels voeren ons steeds hoger naar Panoramic Point. Hier krijgen we een uitzicht over meerdere vulkanen: de Mount Adam, de Mount St Helene, en de Mount Hood en de mount Rainier. Zij maken deel uit van wat ze hier noemen de Circle of fire , meer dan 13 vulkanen langs de westkust van Noord Amerika die het bewijs zijn van het actieve karakter van de aardplaten op deze plaats op onze blauwe planeet. Het zijn stuk voor stuk pareltjes van besneeuwde bergen waar je uren naar kan kijken in deze blauwe zomerlucht. We treken hoger om boven de breuklijnen in de sneeuwvelden te blijven en de weg van de Skyline trail te vervolledigen. Naarmate de dag vordert en de temperatuur stijgt wordt de sneeuw wel wat natter en onze schoenen ook:-) maar de pret kan niet op en terug in Paradise willen onze jonge activisten hun junior ranger programma hier in dit NP verder afwerken. We nemen ook uitgebreid een douche en een bad want de volgende dagen zullen we weer op wildlife campgrounds bivakkeren. Tara is de Ranger die onze 3 helden na een zorgvuldige controle van hun opdrachten de volgende badge als junior ranger zal overhandigen in het visitors center. Het is een mooi en zeer interactief, educatief centrum waar je alles kan leren over vulkanen en de dieren en planten op deze vulkaan. Dit moet gevierd en in de Paradise Inn trakteren we ons op een uitgebreid aperitiefje aan de majestueuse houten tafels met op de achtergrond de zalige klanken van de live piano. Het was weer een meer dan leuke dag en de sfeer is hier zo tof dat het morgen weer moeilijk zal zijn om afscheid te nemen van deze plek waar de natuur zo dichtbij is en het niet uitmaakt of je een bergbeklimmer bent of een oudere die herstelt van een knieoperatie. Het belangrijkste hier is dat je geniet en verwonderd kan en mag rondkijken naar deze rijke omgeving. De top halen is hier een bijkomstigheid; het respect voor je ervaringen en de natuur is hier topprioriteit en zo zou het overal moeten zijn.
Morgen wacht ons in dit grote land weer een lange tocht naar het Glacier NP ( meer dan 600 miles) in de staat Montana.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten