Gisteren net iets na ons vertrek ontdekten we in de vallei een grote zwarte beer. Wat vond Milan het leuk om ook de 2 kleine beertjes op de helling over elkaar te zien rollen en dollen. De dag kon niet meer stuk en we vertrokken voor onze lange tocht van meer dan 600 mijl naar de staat Montana. Onderweg trotseerden we nog een woestijnstorm en doorkruisten we de staat Idaho en kwamen we door de stad Spokane. Het ging vlot vooruit en langs een brede rivier kruisten we de sierlijke vlucht van 2 zeearenden. Het was wel een grijze dag met heel wat onweersdreiging maar geen regen. Eens in Montana werd alles weer groen en doemden eindeloze meren voor ons op. we deden snel nog wat inkopen en na aandringen van de kids overvielen we een Mac Donalds voor ons avondmaal (waar zijn mijn idealen toch naar toe :-), maar als trekker moet je soms compromissen sluiten. Onze verrassing was groot toen we merkten dat het hier een uurtje later was dan verwacht (Mountain Time en 1000 km van de Pacific maken echt wel een heel verschil) We zijn dus terug wat dichter bij jullie. Gevolg was wel dat het weer donker was vooraleer we het tentje konden opslaan en nu niet met mij lachen, hé maar dat is toch niet zo simpel hoor. 's Ochtends bakte Fanny voor iedereen lekkere pannenkoeken en na de auto ook nog een beetje olie gegeven te hebben, zetten we onze weg verder naar op de Going-to-the-sun-Road. Weer liep er een black Bear langs de weg. En dan stond zij/ hij ineens voor onze neus: Kaneeltje ( naam komt van Fanny) een enig mooi Grizly beertje . Maar waar was mama Grizly,??? We moesten Milan tegen houden om Kaneeltje niet te omhelzen en mee op de achterbank te zetten en vooral niet korter bij te komen want zoals een junior ranger behoort te weten: Wildlife must be wild. Druk is het hier in Glacier NP wel en overal zie je hier de Vlag van Canada en de VS broederlijk naast elkaar wapperen. Op de logan pass was het iets te druk en parkeren onmogelijk dus wij iets lager geparkeerd en met de Shuttle bus terug naar boven. Op meer dan 2050 meter gingen we door de sneeuw op zoek naar het verborgen meer ( Hidden lake) De panorama's zijn hier weer overweldigend en je valt hier bijna over de wilde dieren, sneeuwgeiten , Big horn scheep, de Bald eagle in de lucht ,waarvoor over de meadow de marmotten, grondeekhoorns en andere kleinere zoogdiertjes wegvluchten. We genieten volop van de bergrust en moeten ons dan toch weer haasten om op tijd te zijn bij de bus naar onze auto. In de bus worden we weer grondig ondervraagd door supervriendelijke, nieuwsgierige amerikanen en met veel gewuif worden we afgezet aan onze auto. En zoals deze episode uit onze reis begon- zagen we op weg naar onze kampplaats ons genoodzaakt om te stoppen om???? Je raadt het nooit... weer een mama beer met 2 kleintjes te bewonderen. Deze keer Grizzly's :-) met op de achtergrond een zwarte beer die rustig loopt te grazen. Volgens Milan die de aantallen goed bijhoudt van alle dieren hebben we nu al 10 beren gezien. En we hopen op meer want als het meezit gaan we morgen op Tweedaagse de echte wildernis in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten