Texel- Vlieland :
De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden.
De titel verwijst naar een stukje van een gedicht waarmee de
Vlielandse zandstranden zijn bedekt. Maar vooraleer ik daartoe kom is er weer
een dag vol schoonheid aan ons voorbijgevlogen. Na een rustige nacht met enkel de geluiden van een verdwaalde scholekster, breken we op onder weeral een stralende zon; dankje zomer om ons te vergezellen op deze heerlijke eilanden. We beslissen om voor de bootovertocht naar Vlieland nog de noord-oostkust van Texel te verkennen. Over dijken en fietspaden die ons voeren naar De Schorren met zijn 100”n zeevogels. Langs Utopia waar de sternen en plevieren broeden en waar het een aan en af gevlieg is met kleine visjes om de steeds hongerige kuikens te voeden. De schapen die de dijken begrazen worden er zelfs een beetje onrustig van bij al dit gekwetter en gekakreel. Jaap en Gerrit, de 2 rammen kijken ons aan met een zekere weemoed in de ogen. Dit landschap is maar af als ook de traditionele Hollandse molen het landschap vervult.
Na nog een tochtje langs de beste ijshoeve van Texel en omstreken zoeken we de steiger op van rederij de Vriendschap. Als echte Noormannen wachten de schippers ons op. We wankelen over hun zelfgemaakte aanlegsteiger en belanden na wat angstzweet op hun aanlegpont. Ze bieden ons tijdens de overtocht juttersjenever aan en laveren ons veilig tussen de zandbanken door naar Vlieland. In de verte zien we een 4tal zeehonden zich koesteren op één van deze zandbanken blakend van gezondheid .
Ook op Vlieland wacht ons op het einde van de aanlegsteiger een verrassing. Een heuse monstertruc,(iets tussen een kruising van een vrachtwagen en een legertank) en die ons door de grootste West Europese zandvlakte zal brengen naar het Posthuys. Aad bestuurt dit monster met zoveel fijngevoeligheid op en over de duinen dat het wel voelt als een limousine die je aan de boorden van de Noordzee laat wegdromen naar deze afgelegen plek.
Wat is het zalig hier fietsen, weg van zo goed als alle
autoverkeer. Een eiland voor fietsers en stappers, één groot natuurresservaat
vol met vogels, duinen, bossen, heide en unieke zeewaterplekken. Zo rustig en
mooi dat we in één keer beslissen om hier langer te blijven en volop te
genieten van de sporen die de Vliehors-expres hier met zijn banden trekt in het
mulle zand.
“ de wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten