Het begon een beetje bewolkt en fris. Maar met de wind in de rug en zalige fietspaden waren we in een half uurtje bij Ecomare. Het zeehonden en bruinvissen opvangcentrum op Texel.
Hier één van de kleinste walvisachtigen, waarvan er maar liefst 300.000 in de Noordzee rondzwemmen. Deze bruinvissen zien er ongelooflijk snoezig uit. En 2 ervan die niet meer kunnen uitgezet worden in de Noordzee kan je hier bewonderen.
Dit zeehondje zal begin volgende week terug kunnen genieten van de vrijheid in de Noordzee. Nu het 30 kilo is aangesterkt moet het mogelijk zijn om weer volop te kunnen genieten van de zonovergoten zandplaten in de Waddenzee. Maar liefst 80 van die huilers worden hier per jaar in Ecomare opgevangen en indien mogelijk na enkele weken/maanden terug uitgezet.
Hier is de verzorger aan het werk. Hij geeft de kleinste huilers (zeehonden baby's van nog geen maand oud) melk om snel aan te sterken. Mijnheer De Wolf (de naam van deze verzorger) is trouwens een ongelooflijk getalenteerd fotograaf die als geen andere de natuur in en om Texel in zijn lens weet te vatten.
Het duinroosje geniet net als wij van de warme zomerzon en geeft de duinen samen met de wilde kamperfoelie, en de vele andere zomerbloeiers een heerlijk aanzicht.
Na dit bezoekje gaan we op het strand zelf op zoek naar zeehonden en ander moois, zoals deze jongen die zich heel knap heeft ingegraven in het warme Texelse zand.
De Waddeneilanden zijn beschermd natuurgebied en zijn ook door UNESCO erkend als van de meest waardevolle natuur op onze planeet. Ze bevinden zich in goed gezelschap van de Grand Canyon, de Galagapos eilanden, enz. Hier zie je een blik op de Sluftervallei waar jaarlijks miljoenen vogels genieten van deze heerlijke water- en voedselrijke plaats.
En deze kleine spruit, wist net te ontsnappen aan een roofvogel, terwijl zijn ouders ons probeerden weg te lokken van zijn aanwezigheid. Wie kent deze deugniet?
En natuurlijk moeten we onderweg genieten van het vele lekkers dat dit Waddeneiland ons te bieden heeft.
Ijsjes eten op de boerderij Labora. Het meest lekkere ijs dat we in Nederland ooit aten. En bijna rechtstreeks van de koe die achter de ijstoog in de weiden graast.
En nu naar bed, want morgen wacht ons zeker een even mooie, zonnige en natuurvolle dag op weg naar Vlieland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten