Van de Hoogste Ardense toppen naar de zee door regen en wind

Vrijdagochtend ziet het er zeer bewolkt en regenachtig uit wanneer we op onze fietsen klauteren op weg naar Libramont. We hebben afscheid genomen van ons  zeer leuk vakantiehuis en fietsen in de druilerige regen naar het station. We hebben het plan opgevat om de trein te nemen naar Brussel Zuid en van daaruit door het Pajottenland naar Viane te rijden. We halen nipt de trein maar moeten ons opsplitsen (3 fietsen mogen vooraan en 2 achteraan) ; met 3 kinderen en heel wat bagage is dit niet echt gezins- en fietsvriendelijk. Met zeer hoge laadplaatsen moet je al de minimumnorm voor de Olympische spelen hebben gehaald om je fietsen ordentelijk in het rijtuig te krijgen. Maar het lukt en in Brussel Zuid als eindstation zullen we alle tijd hebben om onze eerbare vervoersmiddelen te lossen.

De trein neemt ons mee naar bijna allemaal stationnetjes waar we een week eerder met de fiets passeerden. Jemelle, Marloix, Namen, enz. Het geeft een super gevoel dat we dit allemaal met de fiets hebben overwonnen.

In Brussel Zuid met zijn zeer grote liften is het een plezier om aan te komen met de fiets. In de Zuidgang eten we ons middagmaal terwijl ik snel (en stiekem) wat spullen ( verse handdoeken en strand speelgerief) ophaal op mijn werk. En dan: fietsen door Brussel. We vreesden het ergste, maar de eerlijkheid gebiedt dat er hier meer voorzieningen zijn dan in veel Waalse en Vlaamse steden. Ook bewegwijzering voor fietsers en heuse omleidingsbordjes die ons in een mum van tijd langs het Kanaal naar Charleroi brengen. Super van onze hoofdstad en de groene Schepen Bruno De Lille.

 De zon is weer van de partij en via een kleine omweg bereiken we de fietsknooppunten in St-Pieters-Leeuw. Het gaat al snel weer bergop en bergaf langs kleine landelijke wegjes die ons door het Vlaanderenland brengen. Mooi, maar toch ook zo bebouwd (Wat een verschil met Wallonië!) en overal auto’s, meestal SUV’s die je proberen te passeren op weg van en naar hun Vlaamse fermettes. Onze tocht gaat verder en brengt ons steeds dichter bij de Vlaamse Ardennen (met de Bosberg op kop en in de verte de muur van Geraardsbergen). Een regenbui maakt het afdalen nog spectaculairder en op sommige plaatsen zie je heel goed hoe de afgelopen weken in dit gebied ware modderstromen de zomer een onprettig gevoel hebben gegeven.

 Iets na 17.00u bereiken we, weer onder een stralende zon, onze eindbestemming. Het Hof ter Wilgen: een enig mooie tuin voor de ecologische tuinierder. Permacultuur, kleinfruit, zwemvijver, wilgenhut, zonnedroogoventje, composttoilet, enz; Dit is gewoon een voorbeeldtuin uit de boekjes van Velt. Mooi, gezellig, puur genieten: een levenswerk om fier op te zijn. Onze Tipitent misstaat hier zeker niet.

Na een welverdiende lekkere maaltijd met onder andere warme aardbeien met zwarte peper gekoeld met een bolletje ijs, kruipen we onder de wol in onze tipitent. Het wordt een regenachtige nacht en tegen de ochtend merken we dat dit wel eens de gevreesde natste dag zou kunnen worden van onze trip.

Met heel veel sinecure slagen Fanny en Aida erin om al onze spullen droog op te plooien en in de fietszakken te stoppen terwijl ik met de jongens probeer alles op de fietsen te plaatsen zodat we toch min of meer droog van start kunnen gaan. Pas om 11.00u lijkt de regen wat te minderen. We wagen het erop en starten onder aanmoediging van onze gastvrouw de 80 km lange tocht naar Ruiselede. Of, dat hadden we toch gedacht. Na 10 km is de regen weer in alle hevigheid toegenomen en zijn we al van boven tot onder nat. We houden het nog een 5 tal km vol, maar de regen houdt ook vol en we beslissen dan maar zo snel mogelijk de trein te nemen in het dichtstbijzijnde station. Dat zal Geraardsbergen worden. We passeren de bordjes van de Muur, maar laten die rechts liggen en proberen as soon as possible de trein naar Gent te nemen.

Het dient gezegd de dieseltrein naar Gent is 50 maal beter voorzien op fietsen dan de trein die ons gisteren naar Brussel Zuid bracht.

In Gent echter is het huilen met de pet op. Geen station is zo slecht voorzien op fietsers dan daar. Er zijn zelfs geen gootjes naast de trappen om je fietsen naar een ander perron te vervoeren.

En het stationspersoneel ( stationschef incluis) spelen allemaal verstoppertje om het best. Zelden zo een slechte service gezien. En de trein die ons naar Brugge zal brengen heeft eigenlijk niet voldoende fietsplaatsen. En wij maar proberen met een zo klein mogelijke footprint te reizen. Je moet echt wel een believer zijn om dit vol te houden J.

Maar het lukt en tegen dat we in Brugge zijn, zijn we allemaal al wat tot rust gekomen en wat een verschil met Gent: vriendelijk stationspersoneel, brede perrons, zelfs een heuse lift om naar beneden te geraken. Super! Hopelijk hebben ze daar in Mechelen ook aan gedacht bij het ontwerpen van het nieuwe station…

En dan die fietsvoorzieningen, fietspaden, fietsaanduidingen, fietswegwijzertjes en fietskaartjes in Brugge. Knap werk! Hier kunnen ze op veel plaatsen, ook in Mechelen, nog wat van leren. Best eens op studiereis komen, zou ik zo zeggen.

Je zult het ondertussen wel begrepen hebben. We hebben beslist om deze natte dag door te brengen in Brugge en na het vinden van een B&B in St-Pieters Brugge starten we de verkenning van deze, ik moet het toegeven, toch echt wel heel mooie stad. Veel toeristen maar ook zoveel verbindingswegen en steegjes langs pleintjes en groene plekjes. Het is hier echt leuk kuieren en Milan en Aida kijken hun ogen uit. Ze vinden dit het mooiste stadje dat ze tot nu toe gezien hebben en het is eigenaardig maar de paardenkoetsen hebben op onze kinderen een ongelooflijk effect. Ze horen er volgens hen volledig bij en maken van Brugge wat Brugge hoort te zijn.

Na een avondje stappen in dit Unesco Werelderfgoed genieten we van een droog bed in onze B & B.

Rijkelijk is het ontbijt bij de familie Himpens en met een zon die af en toe komt piepen, vertrekken we voor onze laatste tocht naar de zee. I.p.v. 170 km vanaf Brussel zullen we er maar 80 gefietst hebben. Maar terwijl we onder de wieken van de windmolens aan het kanaal Brugge-Zeebrugge doorfietsen, zijn we trots op onze prestatie. De wind blaast stevig maar wij trappen nog steviger. En voor we het weten, zitten we te lunchen op de dijk in de Haan met zicht op een zonnig strand en genietend van de zeewind die door onze haren strijkt.