Ik kijk uit over de Toscaanse heuvels, kinderen die in het azuurblauwe zwembad hun hartje ophalen. Op de overliggende heuvel zie ik de ruïnes van een Toscaanse villa, net zo eentje die wij gedurende een weekje mochten bewonen ( allez toch een stukje ervan) Het is hier zalig toeven. Een temperatuurtje dat overdag zelden of nooit onder de 30°C zakt, overal vriendelijke mensen (zelfs in het verkeer valt het reuze mee. ) We toerden tussen de wijnvelden, en olijfboomgaarden . Keken onze ogen uit aan de mooie torentjes en bijhorende boerderijen in die typische Toscaanse stijl met een oprijlaan van cipressen. Tussen de geeloranje zonnebloemvelden gingen we op bezoek bij een 10tal Toscaanse dorpjes en stadjes. Arezzo en Siena (waarover later meer) waren de grootste. In al deze stadjes en dorpjes kan je eindeloos verdwalen in de smalle straatjes. Binnen gluren in de kleine winkeltjes waar heel wat ambachtslieden of kunstenaars het beste van zichzelf tentoonstellen. Of je maag voelen knorren bij de lekkere geuren die je tegemoet waaien uit de talloze keukentjes van de osteria's en waar er naarstig gewerkt wordt om de pasta voor de lunch te serveren. Toscanen wandelen zelf duidelijk weinig en rijden overal naartoe met scooters en autootjes. Onze huisbazin was nog nooit het wandelpad opgegaan achter haar huis. Of het infopunt dat al van kilometers aangeduid staat als de plaats voor info over het reservaat Alpe della Luna blijkt geen informatie te kunnen geven over wandelingen in deze mooie bossen vol eiken, beuken, hazelaars en wilde zwijnen, reeën, dassen en massa's roofvogels. Gelukkig is Franciscus van Assisi hier ooit gepasseerd en treden wij in zijn voetspoor en ontdekken op het wandelpad dat ter ere van hem bewegwijzerd werd, de natuurlijke schoonheid van Toscane. We zijn wel zowat de enige wandelaars in deze gebieden die een beetje afwijken van al deze stadjes en dorpjes waar onze verblijfsstreek zo om bekend is.
Gisteren reden we naar een natuurpark in de buurt van Cavriglia. Het bleek echter een oude dierentuin te zijn waar een paar Italiaanse indianen een ranch hadden opgeslagen. De kinderen vonden het best leuk maar zagen ook wel in dat dit gebied heel wat meer kansen had dan wat ons nu geboden werd. Al was de plotselinge verschijning van een kudde lama's op onze bergweg echt wel om te gieren.
Toscane is zalig om te toeven, het is er lekker smullen, genieten van de chiantiwijnen, bewonderen van het verleden. Het verdient zeker het predikaat fantastisch maar niet uitmuntend zoals ik had verwacht :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten