Gran Paradiso

Gisteren omstreeks 10.30u zijn we vertrokken in onze chique Espace. Space genoeg, alhoewel, we sleuren toch weer één en ander mee voor onze trip door Italië de volgende 4 weken.
We zien wel waar we geraken die eerste dag. Ergens in Frankrijk, de Vogezen of Zwitserland. Dat had je gedacht: om 21.00u rijden we Aosta binnen, 40 km na de MontBlanc tunnel. 950 km hebben we in een record tempo over zeer rustige Franse wegen gereden. Italië, here we come. We zagen voor het eerst de Mont Blanc in zijn witte pracht. En vonden in Aosta een hotelletje met een supervriendelijke hotelbaas die snel een bedje wou bijschuiven zodat we onze oogjes konden sluiten.
's Ochtends een Italiaans ontbijtje en voor mij was dit met echte zelfgemaakte chocomelk geraspt van zwarte chocolade. Zalig gewoon. Een supermarkt opgezocht om nog wat proviand in te slaan voor we de hoogte van Gran Paradiso opzoeken. 1000 kazen en worsten hebben ze hier om over de zalige verse pasta's nog te zwijgen. Broden in alle vormen en grootte. We kijken onze ogen uit.
En dan de bergen in naar Cogne . 20 km klimmen naar 1600 meter hoogte. Ook dit lukt met de auto zonder problemen al is het wel wat wennen aan het getoeter van al die Italianen als je niet snel genoeg rijdt, niet snel genoeg stopt, niet snel genoeg opzij gaat. Maar ja, het zijn hier allemaal een beetje Milan's hé :-). Het is super weer als we in Valnontey de camping Stambecco oprijden. We mogen onze tent opslaan op een helling met uitzicht op de Gran Paradiso groep, midden in het reservaat met dezelfde naam. We gaan hier op zoek naar de steenbok maar ook de gemzen, koningsadelaar en de marmotten. Het is leuk om weer onze tipitent op te slaan en Aida zit al weer helemaal in de sfeer en is al snel in de weer met piketten en hamer. Na een lekkere middagpicknick wandelen we de vallei van de rivier de Cogne op. Langs een mooie waterval komen we in een bergweide waar de gemzen ons voor de voeten lopen met de kromme horentjes en de zwarte tekening op hun hoofd. De hoogte doet ons soms naar adem happen en de uitzichten zijn weer fantastisch: er is bijna geen wolkje aan de lucht en de zon brandt al rustig op ons velletje. Na een stevige aperitief nog eventjes languit voor de tent genieten van de zon op onze snuit. Om 18.30u verdwijnt de zon achter de bergflank en duikelt de temperatuur 10°C naar beneden. We smullen onze buikjes rond en kruipen dan snel in de tent weg van de bergwind die aanvoelt of het deze nacht zal vriezen. We maken het supergezellig in onze Tipi met Uno spelen en Fanny die een verhaaltje leest en het nakeuvelen over de dag en andere zotte verhalen.