Ik schrijf dit aan Lake Powel om een uur of 11.00 PM. Omgeven door de rode bergen en boven mij eindeloos veel sterren en de melkweg. Het is hier nu nog 90 ° F ( 32 °c ) en op de achtergrond heb ik een concert van duizenden krekeltjes. Met 10 tallen doen de vleermuisjes heel veel moeite om de mugjes van mij weg te houden maar dat lukt niet altijd :-(
We verlieten Mesa Verde op zoek naar andere heilige plaatsen van de Native Americans. Eerst kwamen we langs het 4 staten punt ( Colorado, New Mexico, Arizona en Utah) Dan verder naar Monument Valley die bij uitstek zo'n heilige plaats is . Het is ook een plaats waar elke Amerikaan en toerist moet geweest zijn( wij ook dus). Maar als je daar abstractie van maakt dan is dit echt wel een mooie geheimzinnige plek. De rode rotsen die als monumenten opduiken in het landschap zijn heel groots en stralen in het zonlicht. Je voelt je hierbij ook weer heel klein. Ik waag een poging om de onverharde weg te berijden. Maar moet de poging staken na enkel mijlen omwille van de te diepe putten die hierin geslagen werden door de 4X4 en de Pick ups die 100 toeristen rondrijden in dit magische landschap. Het visitor center is vernieuwd en geeft heel wat uitleg over de Navajo ( Diné) die hier wonen en dit NP besturen. We genieten van de mooie uitzichten en bezoeken dan de markt met heel wat Diné selfmade producten. Het zijn meestal de diné vrouwen die deze standjes uitbaten en hun juwelen en ander handwerk proberen te verkopen. En ja, het kind in mij kon niet weerstaan om één pijl te kopen (ééntje met kraaltjes, veren en een echte stenen punt waar je als kind van droomt om ooit te hebben en die door de lucht klieft als een zeearend :-))
Na de drukte van Monument Valley verdwijnen we op de route 261 van Mexican Hat naar Natural Bridges National Monument. Onderweg zijn we al veel wegen tegengekomen waar hard aan gewerkt wordt ( dit in het kader van Putting America on work van Obama) maar hier heeft men er blijkbaar voor gekozen om de weg naar de pas onverhard te laten. De weg is 32 mijl lang en net op het stijle stuk van 3 mijl is hij een dirt road. Geen probleem: we klimmen met meer dan 10% en via haarspeldbochten naar boven en krijgen daar een eindeloos uitzicht over Monument Valley en the land of Gods ( nergens in de gidsen staat dit vermeldt, maar deze route is een echte must als je ooit naar hier zou afzakken) Daar we geen flauw iee hebben over waar we straks zouden kunnen gaan kamperen beslissen we maar alle leuke dingen die we tegenkomen op onze weg te bewonderen. Natural Bridges Monument is er zo ééntje en brengt ons bij de natuurlijke bruggen die in deze witte canyon werden uitgesleten. Ze zien er een beetje uit als de Arches van enkele dagen geleden maar hun ontstaan is te wijten aan de stroomjes ( onder hen) en niet aan de erosie van wind en zout. We dalen af in de canyon en kijken naar omhoog naar de SIPAPU bridge ( sipapu weet je nog van gisteren: de verbinding tussen de geestenwereld ( 1e wereld)en de fysieke wereld 2e wereld) Over laddertjes en trappen klimmen en dalen we tussen roze en witte zandstenen met voor onze voeten de hagedisjes die wegspringen en boven onze hoofden wel 6 kalkoengieren die cirkelen in de blauwe lucht. Het is een klein National Park ( eigenlijk een monument) en het is hier superrustig maar we zijn heel blij dat we er niet zomaar aan voorbijgereden zijn. Het is al 6.30 PM als we hier vertrekken op zoek naar een kampeerplek. We rijden bijna alleen over de wegen met rondom ons de vlammende rotsen van rode bergen en in de diepte de kloven van de witte canyon. Het lijkt hier wel een stuk vergeten wilde westen. En zo belanden we dan in Hite aan Lake Powel ( een meer dat immense proporties heeft en ontstaan is uit de afdamming van de Colorado rivier, je weet wel die van de Grand Canyon) Hier in dit immense landschap kamperen we haast alleen. Maar nu ga ik nog een beetje naar boven kijken naar de vele valllende sterren die je hier met hun staart van Noord naar Zuid kan bewonderen. Slaap zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten