Het werd gelukkig niet zo koud vannacht. En we zijn nu echt wel aan het ritme gewoon. Onze 3 schatten slapen elke ochtend tot na 8.00 u ook al is het dan al 3 uur licht in de tent. 's Nachts hoor je allerlei geluiden in en rond de kampplek. Is het een hert, een marmot of een beer? Of de hier zo geliefde Mountain Lion. We trachten ons zo goed mogelijk te beschermen tegen de muggen in dit waterrijk gebied en maken een klim naar Lake Elisabeth dat bijna op 3000 meter ligt net onder de Eenhoornpeak. Tijdens de tocht naar boven wil Aida al volop hout verzamelen voor het kampvuur vanavond ( we doen dit om de mosquitos te verjagen en de sfeer natuurlijk :-)). Plotseling staan we oog in oog met een ree die op deze malse weides aan het smullen is van het lentegras. Ze is niet echt bang van ons maar blijft toch aandachtig voor al onze bewegingen en kruist een paar keer ons pad naar het meer. Boven opent zich weer een enig mooi berglandschap met meanderende stroompjes en sneeuwplekken tussen de dennen en rotsen. Er is echter één heel spijtige zaak: de muggen zijn hier onverbiddelijk en met miljoenen en maken het echt genieten bijna onmogelijk. Onderweg langs het meer doet Milan een ontdekking. Hij vindt een verrekijker (nu ken ik er niet veel van maar het is echt wel een heel goede !!) Aan de bergbeklimmers die we tegenkomen vragen we of deze van hun is maar iedereen schudt van neen. We spreken met Milan af dat als er tegen morgenochtend niemand gevonden wordt die eigenaar is van deze schat hij ze waarschijnlijk zal mogen houden. Na een snelle picknick tussen de sneeuw verdwijnen we terug naar het dal ( de weide in de hemel) op vlucht naar veiliger oorden voor die kleine insecten. Onderweg ontmoeten we nog een kenner van de streek die ons de tip geeft om in de Toulomnerivier te gaan zwemmen. We pakken dus onze zwemspullen en wij op zoek naar die mooie plekjes. We vinden ze na wat zoeken maar op de achtergrond begint het toch wel hevig te rommelen. Het eerste onweer komt eraan (misschien was dit wel de reden van het gedrag van die onvriendelijke mugjes). Toch ploeteren we nog even in het ijskoude rivierwater maar als de wolken toch iets te fel beginnen samenpakken, besluiten we om in de tent te gaan aperitieven. Er vallen maar enkel druppeltjes. Oef, dan kunnen we toch naar het Kidscampfire dat hier georganiseerd wordt door de Rangers en dat onze junior rangers van Yosemite in spe niet willen missen. Het wordt een leuke bedoening met liedjes en verhaaltjes over de dieren die hier leven vooral bij valavond en bij nacht (over vleermuizen, slangen, marmotten, herten, bergleeuwen en beren) en met heel veel tips om de natuur te beschermen. Na dit kampvuur mogen Aida, Milan en Arne van de ranger (die ook hier weer een super gedreven vrouw is!) de eed afleggen van junior ranger omdat ze alle taken met glans volbracht hebben. Ze krijgen ook hier weer een rangerbadge. We besluiten om bij valavond nog even naar de Meadow te gaan en zijn daar getuige van een zalige rust en de 'weides in de hemel' vol van tientallen herten en andere dieren die er genieten van de rust en het zalige gras. We kijken nog eens goed onze ogen uit want morgen verlaten we de Sierra Nevada en deze bergdieren. De volgende 14 dagen zullen we vertoeven in de buurt van de Pacific (Stille Oceaan) aan de westkust van de VS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten