Wandelen van theehuis naar theehuis om te kijken over de vlakte van de zes gletsjers. Of een tocht van meer dan 20 km langs één van de mooiste plekken op deze aarde.

Lake Louise, met Chateau Louise, een luxe hotel voor de meer begoeden van deze wereld. Een gedrocht van een reuze gebouw voor meer dan 2000 hotelgasten die zich dit uitzicht kunnen veroorloven.Maar hiermee is dan ook het enige foutje in dit ongelooflijk prachtig landschap vermeld.  Het is mooi weer, wel een beetje mistig of is dit een gevolg van de bosbranden of enkel een verandering van weer. We genieten samen met 100'n andere toeristen van het prachtige uitzicht over het meer met achter zich de cirque met maar liefst 6 gletsjers en heel wat hoge bergtoppen boven de 3000 meter. Als kleine jongen keek ik ooit mijn ogen uit aan cirque de Gavarnie in de Pyreneën. Nu heb ik hetzelfde gevoel maar als grote jongen van 48 die enkel maar kan kijken met de mond wijd open en genieten van dit beeld. Hier gaan we een tocht maken van 21  km die ons boven de victoria gletsjer zal brengen. Na 500 meter hebben we de drukte en het chateau al achter ons gelaten op weg naar Lake Mirror. Een meertje waar je je kan in spiegelen maar waar ook de big Beehive (bijenkorf) in al zijn glorie pronkt. Een kronkelend pad brengt ons een 20' later bij het mooie theehuis aan Lake Agnes. Vele klimmers genieten hier van een thee en wat lekkere zelfgebakken koekjes. Op onze weg langs dit meertje naar de top van de Big Beehive komen we onze vriendjes de Pika's tegen. Wie kent deze leuke maar met uitsterven bedreigde diertjes nog? Aida en Milan (en wij ook hoor) kijken hun ogen uit als ze voor onze neus voorbijhuppelen. Zalig gewoon. Een steile klim brengt ons daarna op de Bijenkorf, hoog boven dit mooie landschap. Van hieruit steken we door naar de Plain of the six Glaciers. Bergbloemen en welruikende struiken in overvloed, genieten van dit paradijsje op aarde. Wanneer de vegetatie wegvalt en de morenen zichtbaar worden, stijgen we weer naar de cirque toe die op het begin van de dag zover af leek. Kijken, kijken en kijken naar al die witte, grijze, blauwe hoge pracht. We bereiken het 2e theehuis van de dag en smullen er van de lekkere chocoladetaart en de heerlijke thee met als naam thé of the six glaciers. Terwijl de eekhoorntjes en de golden mantel squirel proberen om van onze picknick een graantje mee te snoepen doet de notenkraker zijn best om eten bij elkaar te sprokkelen voor zijn kleintjes. Wij stappen de laatste 2 kilometer naar de ridge die ons boven de Victoria gletsjer brengt met een zicht op de 5 andere en op de mount Aberdeen, mount Victoria en vele andere toppen. Hier hoor je de gletsjers kraken, zie je de ruwe schoonheid van de bergen, een stukje ijstijd dat nu nog bestaat. Je kan met een beetje verbeelding zien hoe Marie Vaux hier 100 jaar geleden samen met haar broers deze gletsjers beklom en verkende en de eerste onderzoeken deed naar het waarom van het steeds maar meer en meer wegsmelten van deze schoonheid. Hier op nog geen 100 km van Columbia Icefield twijfelt niemand er nog aan dat de klimaatopwarming en de menselijke consumptie en levenswijze de grootste bedreiging is voor dit unieke landschap. Je kijkt hier in de Abott pass met op bijna 3000 meter hoogte de gelijknamige berghut; lange tijd de hoogste van Canada en de doorgang naar Yoho national Park. Steeds maar weer omkijkend, dalen we af naar Lake Louise en de plaats waar het deze ochtend startte, naar de plaats waar onze auto op ons wacht die ons met heel veel mooie herrinneringen terugbrengt naar onze Tipitent!