Wandelen langs de Maligne canyon vol van verborgen rivieren, verboden wandelgebieden omwille van teveel beren en dan heel veel mooie zachte gezellige wilde zwarte beren.

Na een heerlijke ontbijt aan de sixth bridge met overheerlijke koffiekoeken van de bakkerij de bear paw (berenpoot). Ze maken hier enkel koffiekoeken met ingrediënten die ook de beer heel graag lust: frambozen, bosbessen,... Nu gaan we op pad langs de Maligne river op zoek naar de mooiste Canyon die Canada rijk zou zijn. Het tochtje begint langzaam naast de ruime bergrivier. Het eigenaardige is dat er overal nieuwe riviertjes uit het niets lijken te ontspringen. Onder een rots, in een spleet, overal komen er nieuwe riviertjes naar buiten. (de verborgen rivieren die vanaf het medicine lake gevoed worden via een enorm grottenstelsel en van het lake dat 15 km verder ligt 88 uur onderweg zijn  om hier uit het niets te verschijnen. Naarmate we dichter komen en de 5e en 4e brug zijn gepasseerd, wordt de canyon steeds dieper en de rivier steeds ontstuimiger. We ontmoeten het vogeltje "de dipper" die onder water kan duiken en de hele tijd loopt te dippen. We genieten van de frisse druppels van het opspattend water in dit tropische land ( vandaag werd het 35°C) :-) Hoge watervallen, dieptes van meer dan 51 meter, heel wat waterholtes die door de tijd werden uitgehold. Je kan bijna niet geloven dat deze stroom in de winter droog komt te staan. We kruisen de 3e, 2e en 1e brug en beginnen dan weer aan onze terugtocht. We maken ondertussen de analyse waarom de Belgen eigenlijk de beste waren op het WK maar de wissels van Wilmots tegen Argentinië niet de juiste waren, Marc we willen het je gerust doorsturen hoor:-). Daarna gaan we op zoek naar Caribou's en beren aan het Maligne Lke dat 46 km verderop ligt. Daar willen we de Opal Hills beklimmen, maar wordt onze weg versperd door een verbodsbord met heel duidelijk de vermelding dat er hier gewoon te veel leuke viervoeters (Grizzly's) rondlopen. Met een klein hartje nemen we dan maar een andere weg langs het mooie lake, maar met een blik op het woud om toch maar zeker te zijn dat er niet plotseling een Grizzly beer uit het struikgewas opduikt. Op onze terugweg naar Jasper wil onze Milan absoluut dat we gaan aperitieven aan een klein meertje waar we ook in kunnen zwemmen. We gaan akkoord als we vandaag nog minstens één beer te zien krijgen. En ja hoor,  het worden er maar liefst 5!! En de laatste moeder met haar 2 schattige kleintjes zijn echt wel om van te snoepen. Dus belofte maakt schuld en aan het Anetta lake maken we samen een frisse duik met achter ons de Loon ( bij ons beter bekend als de wolfeend  :-) Wat een zalige dag die in pracht werd afgesloten met rood beschenen dennen in een zwoele lucht en frisse dikke druppels van een verkwikkend onweer.