donderdag 10 juli 2014

Sitting in the sun on the deck and watching a whale passing by. (Vrij vertaald: gewoonweg puur genieten op de ferry van Port Hardy naar Prince Rupert)


Het is nu nog wat te vroeg om de mooie indrukken te beschrijven die de Inside passage op ons maakt langs honderden eilanden, een bijna rimpelloze zee, langs eindeloze fjorden met op de achtergrond besneeuwde toppen, groene wouden en een blauwgroene zuivere zee. Maar toch het is alvast een aanrader ook al zijn we nog maar in Bella Bella waar we door de plaatselijke bewoners verwelkomd werden met een heuse welcomedanse.

Gisteren hebben we de mooie maar o zo mistige kusten van de west Pacific Rim verlaten en hebben we Vancouver eiland gedwarst op weg naar Strathcona Provincial Park. Een gebied midden op het eiland met heel veel meren en bergen tot 2200 meter hoog. Een gebied waar heel weinig toeristen komen maar vooral eilandbewoners die er weg van alles gewoon willen genieten van natuur en het wildleven. Dit is zeker een van de grootste stukken  ongerept berenbos waar we mochten overnachten aan de oevers van Buttle Lake. We hebben hier ook voor het eerst onze hangmat en zonnedouche met succes uitgeprobeerd :-) Zalig genieten van een heldere sterrenhemel met zichtbare melkweg als je 's nacht naar de hudo moet of 's ochtends als je een frisse duik neemt in dit bergmeer. Het is een gebied waar heel wat watervallen het landschap doorklieven dat ontstond na een aantal aardbevingen; waar stroompjes verdwijnen in onderaardse grotten en eekhoorntjes trippelen over de reuze cedar bomen. 

Het verblijf was hier te kort want je kan hier mooie dag- en meerdaagse tochten maken in de ongerepte natuur. Maar we moeten op weg naar Port Hardy een 400 km verderop waar de veerboot van BC Ferries op ons wacht die ons naar het hogere noorden zal brengen.Onderweg passeren we eventjes langs beaver en telegraph cove ( overgehypt) en kunnen we voor het eerst heel uitgebreid de boom- en papierindustrie bekijken en vooral met open monden staan staren naar de meer dan 20  zeearenden die ons pad kruisen als was het een groepje zwaluwen die geniet van de stijgende winden en zich laat medrijven naar ongekende hoogten.

In Port Hardy hebben we een motel geboekt omdat we morgen om 5.00 u al uit de veren moeten om de Inside Passage te verkennen. We maken van deze stop gebruik om ons na 5 nachten zonder stromend water eens uitgebreid te douchen, onze kleren te wassen en een reuzepizza te verorberen. Het was teveel eten, maar in Canada en de VS weten ze er wel raad mee: ze geven je gewoon de overschot mee voor je lunch van de de dag nadien. Niets gaat verloren en zo hoort het ook! 








Geen opmerkingen:

Een reactie posten