Over ijs, gevangen luchtbelletjes van 200 jaar geleden en marsrepen.

Al vroeg zijn we opgebroken om tegen de middag in de buurt van de Columbia Icefield te zijn. Hier zullen we een tocht maken over de Atabaschka gletsjer. Maar op weg naar de Icefield Parkway hebben we een ontmoeting met enkele Elken (reuze edelherten) en genieten we van het opspattend water van de Atabaska watervallen. (ziezo de Niagara watervallen hoeven we ook weer niet te bezoeken) Op Icefield Parkway tusen Jasper en Lake Louise val je van het ene machtige uitzicht in het andere. In Europa zouden we voor elk van deze bergtoppen 1000 km verderop rijden; hier liggen ze met 100'n naast elkaar te schitteren. Ik denk dat ze niet eens allemaal een naam gekregen hebben. De Mushroom (paddestoel) heeft echt wel een mooie wit deken van een 200 meter dik die hem zijn toepasselijke naam heeft bezorgd. Gletsjers en gletsjers die gevoed worden door icefields ( we spreken van een icefield als ze minstens aan 6 gletsjers  voeden). Wij zijn op weg naar het  grootste icefield van Canada: Columbia Icefield, meer dan 200km2  groot. Het is daarboven altijd winter. Met Corin onze gids maken we een meer dan 3 uur durende ijswandeling over de AtabaskaGletsjer, 1 van de gletsjers die gevoed worden door dit eindeloze Icefield. Een gletsjer die elk jaar 15 meter korter wordt...  Even ontstaat er een kort debat over de oorzaken van dit wegsmelten, maar duidelijk is dat ze op 100 jaar tijd enkele km teruggedrongen werden. Met onze ijsschoenen aan beklimmen we deze ijsvlakte op zoek naar breuken en diepblauwe ijsgaten waar het smeltwater in grote rivieren verdwijnt. Aan de hand van een marsreep toont onze voortreffelijke ijsgids hoe een gletsjer gevormd wordt en hoe onder hoge druk van enkele 100 meters dik opgepakt ijs het onderste ijs zich als caramel begint te gedragen en langzaam aan elkaar geklit naar beneden glijdt, hoe er breuken in het ijs ontstaan en hoe tonnen stenen vooruit geduwd worden door dit lekkere reepje. We leren ook heel veel over het stof dat gevangen zit in sneeuw en daarna in deze ijsmassa en over hoe lucht die tussen al deze opeengepakte en gedrukte vlokjes zit pas na 200 jaar weer vrijkomt als de gletsjer haar geheimen prijsgeeft. We vonden deze tocht over dit vreemde landschap veel te kort maar zijn nu echte volleerde gletsjer kenners die met het ijshouweel heel goed kunnen werken. 's Avonds maken we in dit gebied op meer dan 2000 meter hoogte nog een kleine bergwandeling om dit gebied te overschouwen. Toch leuk dat ze hier zo in het niets, zeer toffe zetels hebben geplaatst op 2200 meter hoogte !