Onder een staalharde blauwe lucht zetten we onze ontdekkingstocht in Yellowstone verder. Onze eerste stop is het Norris bassin waar zich de grootste geiser ter wereld bevindt ( de stoomboot, die een pluim heeft van meer dan 100 Meter) Eén probleempje maar! Hij breekt maar eens om de 5 à 50 jaar uit. Nu is het meer dan 5 jaar geleden, dus wij hebben veel hoop :-). En ja hoor, plots begint hij te spuwen, toch wel 10 meter hoog , vals alarm echter wat hadden we anders kunnen verwachten... Mooie springs ( bronnen), pools ( hete alleskleurige meertjes) en stoompotten wisselen elkaar af. Dit bassin is zeer actief en het uitzicht verandert dagelijks. Er zijn geisers die enkele jaren geleden volop spuwden en nu dood zijn of veranderden in een modderpool. Andere zijn gewoon een hole in de grond en worden dan plots een geiser of in de winter zijn ze een pool en in de zomer een modderbubbel. Van dit bassin kom je automatisch in het Porselein bassin dat zijn naam dankt aan de vele kleuren van blauw, groen, oker, geel, oranje, enz. Zo onwezenlijk als de dag ervoor maar zeker even mooi. Het is eigenlijk onbegrijpbaar dat we hier met z'n allen gewoon mogen doorlopen zonder begeleiding. Dit zijn hier echt stuk voor stuk wereldwondertjes op zich zonder noemenswaardig toezicht en zoals we het menselijk dier kennen is het dan ook niet te verwonderen dat er regelmatig toch iemand is die van het pad afwijkt en eens moet testen of het echt wel zo warm is of zo fragiel met alle dramatische gevolgen voor het ecosysteem en deze mens. We krijgen er wat museumbenen van en besluiten na de picknick om iets avontuurlijker contreien op te zoeken: Hayden Valley. Een immense groene vallei waarin o.a. de yellowstonerivier zich kronkelt en waar zich kuddes bizons lekker thuis voelen, net als de kuddes elken, elanden, de trompetzwaan, de witte pelikaan, onze oude bekende Loon (eend) met haar wolvengehuil. Hier aan de rand van de vallei zitten ook de wolvenroedels die hier voldoende prooien vinden maar zich net als de mountain lion zelden of nooit vertonen aan de mensen en dit in tegenstelling met de beren zoals je uit eerdere verhalen al merkte. Als je hier staat te kijken naar deze kuddes wilde bizons die over de heuvels draven, zich wentelen in het stof en de ruimte hebben besef je pas hoe het moet geweest zijn vóór de blanke man hier kwam en meer dan een miljoen van deze dieren heeft gedood ( Buffalo Bill mag dan in de USA een held zijn) Hier in Yellowstone zijn er gelukkig nog 1500 bizons die aan zijn en anderen hun jachtdrift zijn ontsnapt. ( in totaal zijn er maar 2000 wilde bizons in de USA meer in leven) Deze bizons zijn geen doetjes en je gaat ze beter uit de weg want ze lopen 45 km per uur en durven de toeristen hier wel eens op hun horens nemen. Als we nog een vulkanisch terras met modderpoelen gaan bekijken, duiken daar 2 prachtexemplaren op die net een modderbad genomen hebben en die het niet zo leuk vinden ( hoorbaar aan hun gebrom en gebries) dat we daar met z'n allen lopen. Gelukkig zijn er rangers in de buurt die je helpen de juiste keuze te maken in je gedrag. Zoals je merkt, was het weer een welgevulde dag en op weg naar Mammot Hot Spring zien we nog een bever (wat een reuzebeest, ik had het mij veel kleiner voorgesteld ) en kuddes elken ( grote herten). In de avond pikken we nog een rangerprogramma mee aan het kampvuur over het vogelleven hier in het NP. Zo komen we te weten dat de introductie van de wolven in dit park ervoor gezorgd heeft dat er weer veel meer vogeltjes zijn die zich aan de rand van de mooie rivieren in de struiken en wilgen kunnen nestelen omdat de herten nu niet meer al dit lekkers kunnen opknabbelen: of hoe belangrijk elke schakel in het ecosysteem voor de ander kan zijn !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten