Na een ochtend onweertje breken we op en gaan op zoek naar de rotstekeningen van de indianen in Dinosaur national monument. We mogen heel dicht bij deze rotstekeningen komen ( eigenlijk mogen we ze gewoon aanraken) Waarom wordt dit alles toch zo erbarmelijk beschermd? Vorig jaar waren we in de Dordogne en daar mocht je nauwelijks ademen in de buurt van dergelijke schilderijen van bizons en jagers. Hier liggen de hagedissen die 3000 jaar geleden in de rotswand werden gekerfd letterlijk voor het grijpen. Hetzelfde zal zich even later voordoen bij de fossielen van de Dino's en andere dieren uit de oertijd. Heeft iemand va n jullie al ooit zo'n fossiel van miljoenen jaren geleden mogen betasten? Hier is dat geen enkel probleem; integendeel: er staat "please touch" . Het is dan ook geen wonder dat dergelijke fossielen door iedereen gewoon worden meegenomen als souvenir en er dus steeds minder zichtbaar zijn. Wanneer we de ranger hierover vragen stellen, geven ze ons wel gelijk maar ze zien geen oplossing voor het probleem zo lijkt het wel. We zetten onze tocht verder en komen door een winderig en heet berglandschap van de staat Colorado op zoek naar de Colorado rivier. Dit is een gebied dat pas heel laat werd ontsloten omdat je hier eindeloos dreigt verloren te lopen tussen de heuvels die allemaal eender lijken. Er werden echter sporen teruggevonden van indianenvolkeren tot 12000 jaar terug. Wanneer we na een 150 mijl de Colorado rivier bereiken zijn we terug in Utah. We nemen een slingerende weg die langs de rivier stroomt in een steeds roder en hoger wordende Canyon. We zitten nu in de Castel Valley op weg naar Moab. En het heeft zijn naam niet gestolen: de rode rotsen ( noem het gerust bergen) rijzen op als echte Kathedralen. Ik denk dat Gaudi hier zijn inspiratie heeft opgedaan voor de Sagrada Familia :-). Even voor Moab nemen we de afslag naar Arches NP ons einddoel van de dag. In het visitor center krijgen we een mooie impressie van wat ons deze avond en morgen te wachten staat. Ook dit landschap is weer onbeschrijflijk: majestueuze rode ( zalmkleurige) rotsformaties vormen de Skyline aan Park Avenue. Rotsblokken balanceren op elkaar en kunnen elk ogenblik naar beneden donderen in dit landschap dat gemaakt werd door water, zout en zwaartekracht. Aan de Balanced Rock besef je pas wat een evenwichtsoefening de natuur hier maakt. En de arches ( bogen die we daarna te zien krijgen) tarten alle verbeelding. De weg stopt in Devils garden waar onze slaapplaats is voor vannacht. Als dit de duivel zijn tuin is heeft hij het niet slecht gekozen:-), maar het zou mij verwonderen dat hij zo op schoonheid gesteld is en kan genieten van al deze vurige rotsen die ons omringen in het licht van de ondergaande zon . Ik zag ook nog nooit zoveel sterren en zo helder de melkweg als hier. De kinderen genieten van de ranger die ons vertelt over de kangoeroerat, de ringtail en vele andere freaky dieren. En moe dromen ze nog even weg terwijl ze een wens mompelen bij de zoveelste vallende ster. Morgenvroeg gaan we op verkenning in dit mooie maar onherbergzame landschap op zoek naar bogen die gemaakt werden door wind en water en die zeker niet tijdloos zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten