Deze ochtend vroeg uit de veren ( wat niet zo moeilijk was omwille van de ijsmaker in de lodge die al van vroeg in productie ging). Het was ook nodig, want we moeten vandaag weer een FF kampplaats vastkrijgen langs de slough rivier ( een mooie vallei waar ook heel wat dieren zouden te spotten zijn. En we hebben al dadelijk geluk tijdens de autorit er naartoe. We zien een hele roedel coyotes de vallei doorkruisen met hun typisch getrippel. Enkel bizons en hertjes in de kant maken onze safari compleet. De grondeekhoorns steken hun kopjes omhoog wanneer we voorbijrijden. Het is 8.30 wanneer we het grindpad naar de camping inslaan ( wat een drukte van jewelste, een heuse file en geen doorkomen aan). Hier staan wel 200 mensen op dit uur met kijkers en canonnen te turen in deze mooie vallei. Maar op de kamppplaats blijkt het vol te zijn? Toch maar even rondlopen en we hebben geluk er zijn een paar kampeerders die deze mooie plek langs de rivier gaan verlaten. Na ons gezellig geïnstalleerd te hebben aan de oevers, vertrekken we voor de beklimming van de Mount Washburn ( 3122 meter hoog) We vangen onderweg al een glimp op van de Canyon van de bruisende rivier de Yellowstone. Op de pas Durnraven verlaten we onze auto en starten we de klim langs gele en blauwe bloemenweides. We overschouwen tijdens deze wandeling heel het NP en kijken in de Caldera ( krater) van de vulkaan. In de verte doemt de Grand Teton op ( maar dat is voor binnen enkele dagen). We stoten op een kudde backhornsheep en komen na een fikse klim bij een vuurtoren op de Mount Washburn. Vuurtoren zo ver van de zee? Er zijn er zo 3 in Yellowstone die dag en nacht bemand worden om te kijken of er toch nergens brand is in dit natuurschoon. Sinds in 1988 zo goed als heel Yellowstone in as werd gelegd, zit de schrik er hier goed in (ook al was dit vuur zoals de rangers zeggen ook een zegen voor vele dieren in dit NP en konden de meeste grote dieren vlot ontkomen aan de vuurzee) overal zie je de sporen nog van deze brand, en het vele nieuwe leven dat dit met zich heeft meegebracht. Het uitzicht is eindeloos. Je kijkt over de 2 miljoen hectare van dit NP en ver over de grenzen heen naar de besneeuwde toppen die je overal kan zien. De eekhorentjes in alle grotes en maten helpen ons bij onze picknick en zorgen voor veel plezier bij de kids. De weg naar beneden verloopt zoals altijd veel sneller ( onderweg vinden we nog een bergschoen van een wandelaar die we in het dal willen slijten aan de ranger) Nu naar Canyon village om weer 3 junior rangers te laten nomineren in het nieuwe en indrukwekkende visitor center ( in dit centrum is er weer heel veel te leren over het ontstaan van dit NP en het leven in en om dit park) Terug op onze kampplaats vliegen onze 3 rangertjes de rivier in en bouwen net als bevers een heuse dam. Dit eindigt natuurlijk met heel wat natte kleren en veel honger. Maar na de afwas wacht ons nog een belangrijk spektakel: terug naar het uitzichtpunt over de vallei waar weer een 100 tal mensen staan te turen naar? Yep, wolven die op de bergflank hun opwachting moeten maken. Persoonlijk was ik veel meer onder de indruk van de honderden bizons die aan de andere zijde van de vallei de helling kwamen afgedonderd maar ja zo een uitgegroeide herdershond :-) valt natuurlijk ook niet te versmaden. En dankzij een reuzekijker van een lieve oude dame uit Oregon slagen we erin om een glimp op te vangen van 2 mannetjeswolven op de helling. De kleine wolfjes die er ook zitten, heb ik gemist. Maar het idee dat we seffens gaan slapen op 1 km van de wolven maakt alles toch weer net ietsje spannender, want als we vannacht wolvengehuil horen zal het deze keer niet van de loons zijn.Morgen eventueel meer over ons nachtelijk fuifje met de wolfjes :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten