Een bewolkte ochtend hadden we hier in Yellowstone nog niet gehad. En toch willlen we de Avalanche peak beklimmen. Volgens de ranger kan dit nog net voor de thunderstorm van 1,00 PM als we haar beloven bij het minste teken van onweer rechtsomkeer te maken. Heb je in je leven al een Grizzly zien lopen op een oever ( strand ) van een immens bergmeer ( Yellowstone Lake is één van de grootste hooggelegen bergmeren ter wereld)? Deze keer was het een zwarte mannetjesbeer van 8 à 10 jaar oud die liep te pootjebaden in het meer. Ze zien er met hun zachte pels en ronde oortjes uit als echte teddy's maar ik zou ze niet graag alleen en onverwacht ontmoeten. We beginnen aan de tocht naar de Peak van 10538 feet die ons een zicht zal geven over het gehele Lake waar er bij storm heuse golven op kunnen ontstaan waar al menig bootje in is vergaan. Door een pracht van een afgebrand woud met een bloemenweide om u tegen te zeggen stijgen we snel naar 2900 meter. Vanaf daar wordt het stenen en blokken beklimmen tot op de top. Onze 3 juniorrangers steken in de conditie van hun leven en klaren deze tocht in een fantastische tijd zonder verpinken. Milan loopt een stuk voorop en zijn papa kan hem zelfs niet meer volgen. Berensterk is die jongen toch. Hier krijgen we wat we zochten: een mooi zicht over heel het park en kunnen we neerkijken op het landschap waar we de vorige week in hebben gewoond samen met al deze wilde dieren. De zon lijkt het gewonnen te hebben en schijnt over de bergen die ons omringen. Een goudenmantel eekhoorn besluipt ons in de hoop een stukje uit onze knapzak te ontvreemden. Na een uurtje keren we in terug naar het dal. We zetten er haast achter want in de verte doemen de eerste donderwolken op. We halen onze auto net voor de eerste bliksem en donder door de bergen rolt. Aan de pelican creek, je kan het al raden, zien we de witte pelikanen overzweven. Daarna begint het inderdaad te stormen over het immense lake met bruisende golven. We besluiten naar de westkant te rijden naar het westbassin waar inderdaad de zon weer volop schijnt. Het is een eigenaardig zicht een zeegevoel te hebben met de golven met daarin de hete geiserbronnen. Ik wou nog éénmaal het Prismatic lake zien ook al moest ik hiervoor een ommetje maken en een niet zo veilige berg beklimmen. Het is gelukt en het zicht daar op het grootste geisermeer ter wereld alleen al is voldoende om naar de USA af te zakken. Moe maar heel tevreden eindigen we de dag waar onze reis door Yellowstone begon: bij de Old Faithfull Geiser die ons met zijn krachtige fontein lijkt vaarwel te wuiven. Wat moet dit allemaal mooi zijn in de winter. When i'm old and wise i return some day to look at this wonderfull place :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten